فرود فضانوردان در اقیانوس اطلس ۲۰ بهمن ۱۴۰۲ سواحل فلوریدا

چرا فضانوردان در آب(اقیانوس) فرود می آیند؟ ​درادامه خواهیدخواند.

چهار فضانورد مأموریت(Ax-3 Axiom Space)  مایکل لوپز-الگریا(از آمریکا)،  مارکوس واند(از سوئد)،والتر ویلادی(از ایتالیا) ،آلپر گزراوچی( از ترکیه)

این ۴ فضانورد درپنجشنبه۱۸ ژانویه ۲۰۲۴( ۲۸ دی ۱۴۰۲) از  یک موشک فالکون 9 SpaceX پرتاب شد و در ساعات اولیه صبح شنبه ۲۰ ژانویه ۲۰۲۴(۳۰ دی ۱۴۰۲) به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) رسیدند.(سفر فضایی ۲۵ روزه)

فرود فضانوردان در اقیانوس اطلس  ۲۰ بهمن ۱۴۰۲

کپسول کرو دراگون خدمه اسپیس ایکس(SpaceX Crew Dragon Freedom)

 حامل چهار خدمه ماموریت Axiom Space Ax-3 در روز جمعه۹ فوریه ۲۰۲(۲۰ بهمن ۱۴۰۲) در اقیانوس اطلس در سواحل «دیتونا بیچ» (ولوسیا واقع در ایالت فلوریدا) فرود آمد.

​

۴ فضانورد ماموریت Axiom Space Ax-3 در روز جمعه۹ فوریه ۲۰۲(۲۰ بهمن ۱۴۰۲) در اقیانوس اطلس در سواحل «دیتونا بیچ» (ولوسیا واقع در ایالت فلوریدا) فرود آمدند.

​

چهار فضانورد ماموریت Axiom Space Ax-3 در روز جمعه۹ فوریه ۲۰۲(۲۰ بهمن ۱۴۰۲) در اقیانوس اطلس در سواحل «دیتونا بیچ» (ولوسیا واقع در ایالت فلوریدا) فرود آمدند.

چهار فضانورد مأموریت Ax-3 Axiom Space در حالی که در ماژول رصدی Cupola ایستگاه فضایی بین‌المللی قبل از بازگشایی در 7 فوریه 2024 در حالت شناور بودند، لبخند می‌زنند. آنها در جهت عقربه‌های ساعت از سمت چپ هستند: «مایکل لوپز-الگریا»(از آمریکا)، «مارکوس واند»( از سوئد)، «والتر ویلادی»(از ایتالیا) و«آلپر گزراوچی» از ترکیه.

فرودچهارفضانورد

​

چهارخدمه(Ax-3 Axiom Space)بترتیب ازراست:«مارکوس واند»(از سوئد)،«آلپر گزراوچی»(از ترکیه)،«والتر ویلادی»(از ایتالیا)و «مایکل لوپز-الگریا»(از آمریکا).

​​

چهار فضانورد ماموریت Axiom Space Ax-3 در روز جمعه۹ فوریه ۲۰۲(۲۰ بهمن ۱۴۰۲) در اقیانوس اطلس در سواحل «دیتونا بیچ» (ولوسیا واقع در ایالت فلوریدا) فرود آمدند.

​

«آلپر گزراوچی»(خلبان جنگی سابق و کاپیتان خطوط هوایی ترکیش)، به عنوان اولین فردی از ترکیه که به فضا سفر کرد.

​

فضانوردترکیه درکناررئیس جمهورترکیه

فرود فضانورد ترک«آلپر گزراوچی» از«کیپ کاناورال»(Cape Canavera) با جشنی در ترکیه مورد استقبال قرار گرفت. در این سفر سرهنگ نیروی هوایی ایتالیا، «والتر ویلادی»(خلبان جنگی سابق سوئدی)، «مارکوس واند»(از سوئد) که در سال 2022 توسط آژانس فضایی اروپا به عنوان فضانورد ذخیره انتخاب شد، و همراه آنها «مایکل لوپز-الگریا» به او پیوستند.

​

مایکل لوپز الگریا، فرمانده Ax-3، فضانورد سابق ناسا، در حالی که کپسول آزادی در اقیانوس اطلس منفجر شد، پاسخ داد: "پرواز اسپیس ایکس لذت ما بود." "هر چهار خدمه احساس خوبی دارند."

​

 توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:این ۴ فضانورد درپنجشنبه۱۸ ژانویه ۲۰۲۴( ۲۸ دی ۱۴۰۲) از یک موشک فالکون 9 SpaceX پرتاب شدند و در ساعات اولیه صبح شنبه ۲۰ ژانویه ۲۰۲۴( ۳۰ دی ۱۴۰۲) به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) رسیدند.(سفر فضایی ۲۵ روزه)

​

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:چرا فضانوردان در آب(اقیانوس) فرود می آیند؟

اکثر  ایستگاه فضایی پرتاب(سایت های پرتاب) آمریکایی در ساحل قراردارند.

بیش از یک دهه، فضاپیماها نیز در آب فرودمی آیند
«آب فرود»(Splashdown)به فرود یک فضاپیما یا قطعه ای از آن توسط چتر بر روی آب دریا آب فُرود می گویند. 
Splashdown، اصطلاحی برای فرود کپسول یا سایر فضاپیماها در یک «بدنه آبی با کمک چتر نجات»، روش ترجیحی ناسا قبل از اختراع شاتل فضایی بود که به عنوان« بهترین راه برای رساندن ایمن فضانوردان دربازگشت ازفضااست.»
همه «کپسول‌های فضایی» آمریکایی قبل از شاتل فضایی به جای «فرود درخشکی»، «فروددرآب» را انتخاب کردند.

​

خدمه آپولو ۱۱ و یک غواص نیروی دریایی پس از فرود در اقیانوس آرام در ۲۴ جولای ۱۹۶۹(۰۲ مرداد ۱۳۴۸ ) در انتظار پیکاپ هستند.

از آنجایی که «سایت‌های پرتاب ساحلی» هستند، کپسول‌های فضایی قبلاً برای زنده ماندن از فرود تصادفی آبی در مواقع اضطراری در حین پرتاب طراحی شده بودند.

علاوه بر این، «آب یک سکوی فرود بسیار نرم‌تر از زمین ایجاد می‌کند.»

چتر نجات به تنهایی کافی نبود. در حالی که «کپسول‌های فضایی خدمه روسی و چینی» از موشک‌های ترمز سنگین برای کاهش فرود نهایی و بازگشت به زمین خشک استفاده می‌کردند، ناسا می‌خواست از این همه وزن اضافی جلوگیری کند.

​

«دراگون خدمه اسپیس ایکس»  برای فرود آبی در اقیانوس اطلس (سواحل فلوریدا) به زمین باز گشتند.و البته، ممکن است در «هنگام فرودر اقیانوس» محاسبات چند کیلومتر تغییرکند ،اتاق تکان دادن زیادی وجود دارد.

در قاره ایالات متحده است، که مملو از دره ها، شهرها و «مناطق رزرو شده» حتی در دورافتاده ترین بیابان ها است.

معایب Splashdowns
در سمت پایین، یک اقیانوس خالی و باز با مشکلات خودش همراه است. در یک نقطه، مکان یابی و ایمن سازی کپسول ها پس از سقوط مستلزم تلاش های هماهنگ چندین کشتی نیروی دریایی بود.

​

به عنوان مثال، در سال ۱۹۶۲، «Aurora 7» از منطقه فرود برنامه ریزی شده تا ۲۵۰ مایل فراتر رفت. «فضانورد اسکات کارپنتر» سه ساعت در یک قایق نجات منتظر ماند.

 ​

حتی زمانی که محل فرود به درستی پیش می رود، موارد دیگر همچنان ممکن است اشکالاتی رخ دهد.

هم ماموریت« Skylab 4» و هم پروژه آزمایشی «آپولو-سایوز با کپسول های فضایی واژگون شده» به پایان رسید. اگرچه «کره‌های اصلاح‌کننده» بادی در نهایت «کپسول آپولو-سایوز» رو به پایین را صاف کردند، ونس برند، عضو خدمه، در واقع قبل از آن از هوش رفت.​

 فضانورد گاس گریسوم در ناو هواپیمابر بازیابی

​

با این حال، شاید خطرناک‌ترین جنبه ریزش آب، احتمال وقوع سیل و غرق شدن باشد.

​

این در سال ۱۹۶۱ به تصویر کشیده شد، زمانی که دریچه «Aurora 7» به طور مرموزی به طور پیش از موعد منفجر شد و تقریباً باعث غرق شدن «فضانورد گاس گریسوم» شد

​