پیراسته فر
خبری تحلیلیپیراسته فر
خبری تحلیلیزندگینامه حجت الاسلام املایی(پدروپسر)واتفاقات عجیب
به اتفاقات دیگرهم پرداخته ایم:ماجرای تحصن سفارتخانه ایران دربغداد،«حاج میرزا علی آقا طبیب»و«حاج آقا میرزا علی شیرازی»درمسجدحکیم اصفهان..«حاج رحیم ارباب»و «آیت الله سید محمد جواد غروی»،مصاحبه با«همسرحجت الاسلام املایی»(اولین زنی که در«نوفل لوشاتو»(پاریس)رفت) و...
زندگینامه آیت الله املایی
آیت الله رمضانعلی املایی+حجت الاسلام محمدحسین املایی(پدروپسر)
حجت الاسلام محمدحسین املایی
محمدحسین متولد ۱۳۲۶خمینی شهر اصفهان می باشد ، دوران کودکی خواندن و نوشتن را آموخت سپس وارد حوزه علمیه اصفهان شد و سطح را به اتمام رسانید. در ۱۳ سالگی به قم رفت.
«حجت الاسلام محمدحسین املایی» درکنارامام خمینی-نوفل لوشاتو
مبارزات
در قم با مبارزات حضرت امام آشنا شد و با اوج‌گیری نهضت اسلامی به این نهضت پیوست
بعداز واقعه ۱۵ خرداد در مجلس ختمی که در مسجد اعظم برگزار شده بود توسط ساواک دستگیر و به تهران منتقل شد و پس از یکماه حبس در زندان قزل‌قلعه، آزاد شد. وی بعدها به جرگه یاران محمد محمد منتظری پیوست.
در همین دوران با تبعید امام به ترکیه و نجف، وی نیز به نجف رفت و پس از ۲ سال به کشور بازگشت ومجدداً دستگیر و زندانی شد. پس از آزادی از زندان دوباره به نجف رفت و مدت ۳ سال در نجف اقامت گزید.
در سال ۱۳۵۷ به پس از کارشکنی های رژیم بعثی عراق ،امام خمینی قصد عزیمت به کویت را نمودند که دولت آن کشور از ورود ایشان ممانعت به عمل آوردند.در این سفر پر مخاطره »مرحوم املایی» ،«حاج احمد آقا» و«دکتر یزدی» امام را مشایعت می نمودند.
دکترابراهیم یزدی(وزیرامورخارجه اوائل انقلاب-مترجم امام خمینی)نفرپنجم ازسمت چپ-نشسته ها.
حاج سیداحمدآقا :شیخ محمد حسین در ۲۲بهمن سال ۱۳۵۷ به همراه امام به وطن بازگشت و پس ازپیروزی انقلاب مدتی در کمیته انقلاب به فعالیت پرداخت
پسر از زبان پدر
آیت الله رمضانعلی املایی: فرزندم محمد حسین خیلى با هوش و استعداد بود. در همان کودکى که او را با خودم به منزل مرحوم ارباب مى بردم. ایشان مى فرمود: بچه خوش استعدادى است. در ۹ سالگى پیش من شرایع مى خواند. در ۱۲ سالگى شرح لمعه را شروع کرد و بعد هم براى ادامه تحصیل به قم رفت. در قم با مرحوم امام آشنا شدو علاقه شدیدى به ایشان پیدا کردو زمانى که امام به عراق تبعید شد آقا محمد حسین هم به عراق رفت و تا پیروزى انقلاب اسلامى در کنار امام ماند. خیلى به امام ارادت داشت. مى گفت: فقط امام آیت الله العظمى است.
امام خمینی هم به ایشان علاقه داشت و محمد حسین را به فرزندى پذیرفته بودپس از پیروزى هم در خدمت امام و انقلاب بود و سر از پا نمى شناخت. ایشان تازه از خارج به تهران آمده بود و خانواده زنگ زده بودند که اگر ممکن است به اصفهان بیایید تا خویشان و نزدیکان ایشان را ببینند.
وفات
در۱۵اردیبهشت۱۳۵۸ در یک سانحه رانندگی مشکوک که در جاده تهران- قم اتفاق افتاد و در قبرستان شیخین قم مدفون است/تبیان
حجت الاسلام محمد حسین املایی از کی وارد نجف شد؟
ا ز سال۱۳۴۵ . آن زمان ۴-۳ نفر بیشتر گرد امام نبودیم و مرحوم املایی ظرف مدت کوتاهی به جمع ما پیوست و خیلی زود به دل همه نشست.
فعالیت های انقلابی اش در نجف از کی شروع شد؟
نجف شرایط بسته و بدی داشت حتی خودِ امام یک سال و اندی در سکوت به سر برد و بعد از آن هم دست به عصا راه می رفت. خیلی ها می گفتند وارد شدن به مسایل سیاسی حرام است و تنها چند نفر از مراجع اعلامیه هایی به حمایت از امام داده بودند. آنجا گویی شعبه ای از ایران بود. کافی بود مثلا حرفی از دهان یک بقال دربیاید کنسولگری فورا واکنش نشان می داد.
آقای املایی، هم علاقمند به امام بود و هم علاقمند به راه امام و برعکسِ خیلی ها که در نجف بودند و به امام هم علاقه داشتند اما به خاطر ترس از حاکمیت ساواک ایران بر نجف حاضر نبودند درگیر مسائل سیاسی بشوند، در این حوزه بسیار فعال بود.
مگر این حاکمیت ساواک در نجف تهدیدی برای آقای املایی و دیگرانی که فعال بودند، به حساب نمی آمد؟
چرا خصوصا برگزاری جلسات با دیگر گروه های انقلابی مثل جبهه ملی ها، نهضت آزادی ها،
توده ای ها که در بغداد دفتر داشتند، در نجف برای ما خیلی مشکل بود و در واقع به عهده یکی دو نفرمان بود که در نجف خانه داشتیم و آنها که در مدارس ساکن بودند، جرات انجام چنین حرکت هایی را نداشتند.
آقای املایی هم در نجف منزل داشت؟
بله ایشان بعد از مدتی منزل محقری در نجف اجاره کرد تا برخی جلسات به آنجا منتقل شود چراکه من، هم از نظر مالی در مضیقه بودم و هم اینکه بیش از پیش تحت نظر قرار گرفته بودم. تا پیش از آن تنها میزبان جلسات بنده بودم که متاهل بودم و مستاجر.
و از آن پس منزل آقای املایی هم تبدیل به مخفیگاه جلسات شد؟
بله. همان اول کار هم هیچ وسیله ای نداشت و ما از خانه هایمان ملزوماتی مثل بشقاب، قند، چای و... می بردیم آنجا و ایشان هم به شوخی می گفت هر چه آوردید را برنگردانید چون اینجا خانه
همه مان است.
آقای املایی به جز برگزاری جلسات با احزاب، چه فعالیت هایی انجام می داد؟
محمدحسین املایی با وجودی که به صورت غیرقانونی وارد عراق شده بود و مدارک نداشت اما فعالیت بسیاری انجام می داد وفعالیت هایش در بحبوحه پیروزی انقلاب نقش پررنگ تری به خودش گرفت. چون مجرد بود به انجام هر کاری تن می داد مثل بنده اما بعضی ها تن به انجام چنین کارهایی نمی دادند.
آقای املایی در تنظیم و تکثیر و توزیع اعلامیه ها نقش داشت. برای انتشار اعلامیه ها باید از وزارت ارشاد عراق که زیر نظر سازمان امنیت عراق بود، مجوز می گرفتیم. من می رفتم دنبال مجوز در بغداد، اگر مجوز نمی داد چاپخانه هم چاپ نمی کرد.
در اواخر حضور امام در عراق هم نشریه ای راه انداختیم تحت عنوان «روحانیت مبارز خارج از کشور» چند شماره در نجف منتشر کردیم. خیلی جا افتاد و مثمر ثمر واقع شد اما با هجرت امام از عراق پایان یافت.
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:فعالیت های فرهنگی آقایان املایی ودعایی درنجف
درزمان تبعیدامام خمینی درعراق،آقای دعایی ازطرف امام خمینی در رادیوبغدادبرنامه اجرامی کرد،این برنامه دردفاع ازنهضت امام خمینی بود
«حجت الاسلام سیدمحمود دعایی»: روزانه دو ساعت برنامه رادیویی(عراق) داشتنیم که «آقای حجت الاسلام املایی» هم در تهیه مطالبش نقش داشت. یک دستگاه زیراکس هم در خانه بود
«حجت الاسلام محمدحسین املایی» درکنارامام خمینی-نوفل لوشاتو
«حجت الاسلام سیدمحمود دعایی» و«حجت الاسلام محمدمنتظری»و آیت الله سیدهادی خسروشاهی»
ماجرای تحصن سفارتخانه ایران دربغداد
ورود و حضور غیرقانونی در نجف در طول این سال ها برای آقای املایی ایجاد دردسر نکرد؟
جمعا ۱۰ نفر از بچه ها گذرنامه نداشتند. از سفارتخانه هم تقاضا کرده بودند اما توجهی نشده بود. ما چند نفر که گذرنامه داشتیم به این ده نفر پیشنهاد دادیم که در سفارتخانه متحصن شوند تا برایشان گذرنامه صادر شود. قرار بر این شد که ما هم همراهشان برویم و هوادارشان باشیم. آن روز درگیری شدیدی بین ما و کارکنان سفارت پیش آمد. سر و کله ها شکست و لباس ها پاره شد و ما در نهایت دستگیر شدیم. حدود ۳ روز در بازداشت بودیم و از بیرون هیچ خبری نداشتیم و موفق هم نشده بودیم دوستانمان در نجف را از وضعیت خود مطلع کنیم. تمام تلاش سفارت هم این بود که ما را به ایران تحویل بدهد. روز سوم بود که ناگهان متوجه سرکشی وزیر کشور حزب بعث از زندان شدیم و وقتی قصد خارج شدن از زندان را داشت از پشت میله ها صدایش کردیم و به او فهماندیم که ما ایرانی هستیم و قصد دارند ما را به ایران تحویل بدهند. ابتدا توجهی نشان نداد و رفت ولی بعد از چند دقیقه بازگشت و گفت که می خواهد با ما صحبت کند. خبر که به گوش تیمور بختیار رسید، آزادمان کردند.
آقای املایی در ماجرای تحصن در بغداد هم حضور داشت؟
بله ایشان یکی از مهره های اصلی این جریان بود. ماجرا از این قرار بود که ارتباط ما با احزابی که در بغداد دفتر داشتند همیشه یکسویه بود به این معنی که همیشه آنها از ما به عنوان روحانیونی که به رهبری امام علیه رژیم تحرک داشتیم، درخواست می کردند که جلساتی را با یکدیگر در نجف یا بغداد ترتیب بدهیم.
آقای املایی یکی از آن دو سه نفری بود که همیشه در این جلسات حساس حضور فعال داشت. شهید منتظری در یکی از سفرهایش به نجف به ما پیشنهاد داد که گاهی هم ما پیشرو باشیم و حالا که رهبری این انقلاب از آنِ ماست استقلال عمل از خود نشان بدهیم. همان زمان دکتر عباس شیبانی در ایران و یک نفر دیگر در اردن به اعدام محکوم شده بودند.
به پیشنهاد شهید منتظری به همین بهانه اعتصابی را به رهبری روحانیت به راه انداختیم. ۸- ۷ نفر از نجف رفتیم بغداد و با رییس دانشکده اقتصاد دانشگاه بغداد صحبت کردیم و آنها پذیرفتند که این تحصن در دانشکده آنها رقم بخورد. رهبری تحصن به دست شهید منتظری بود و معاونت عملیاتی آن را مرحوم املایی به عهده داشت. این تحصن بسیار موثر بود و افراد زیادی در طول این سه روز به ما پیوستند و نتیجه هم داد.
نظر امام راجع به این حرکت چه بود؟
ما از ترس اینکه امام مخالفت کنند، به ایشان چیزی نگفتیم و رفتیم ولی وقتی گزارش تحصن را برایشان بازگو کردیم، حرف هایمان را به دقت گوش کردند و بعد از گزارش ما یک نفس عمیق کشیدند انگار که باری از دوششان برداشته باشند و شروع کردند به تشویق ما و ما از اینعکس العمل بسیار خوشحال بودیم.
ظاهرا ایشان بعضی سال ها برای رساندن اعلامیه های امام به حجاج ایرانی به مکه هم مشرف می شده، درست است؟
از همان سال ۱۳۴۹ که امام برای اولین بار موضوع تشکیل حکومت اسلامی را مطرح کرد و اولین پیام را به حاجیان ایرانی داد، صدور پیام برای حاجیان تبدیل به یک سنت شد و حتی تا بعد از انقلاب نیز ادامه یافت. مرحوم املایی در امر انتشار و توزیع این اعلامیه ها نقش بسیار حساسی داشت و حتی برخی سال ها خودش به عربستان می رفت. سال ۱۳۵۳ یا ۱۳۵۴ یکی از سال هایی بود که آقای املایی خود برای انتشار اعلامیه ها مشرف شد و توانست آنها را در سطح وسیعی منتشر کند.
آن سال بنده و آقای ناصری (آیت الله محمدرضا ناصری یزدی،امام جمعه یزد) دستگیر شدیم. من موفق شدم از دستشان فرار کنم اما آقای ناصری ۲ سال در زندان عربستان ماند.
آقای املایی در نجف دستگیر هم شد؟
خیر، تحت تعقیب بود اما دستگیر نشد.
وضعیت تحصیلی حجت الاسلام املایی در نجف چگونه بود؟
پای درس امام می نشست و در مباحث خارج فقه شرکت می کرد. به کلاس درس اصول حاج آقا مصطفی هم می رفت. درس برخی دیگر از آقایان را هم حاضر می شد اما چندان در مباحث علمی وارد نمی شد چون ما فرصت چندانی پیدا نمی کردیم. اما از نظر مسایل سیاسی و اخلاقی بسیار پخته بود.
از ویژگی های شخصیتی مرحوم املایی برایمان بگویید.
از نیروهای بسیار ارزشی بود. اخلاق بسیار خوبی داشت و روابط عمومی اش خیلی بالا بود. نرمخو بود و با همه کنار می آمد. به گونه ای نبود که بگوید این مذهبی است و این غیر مذهبی. در برابر اختلاف سلیقه هایی که گاهی فضا را متشنج می کرد آرامش خودش را حفظ می نمود و هیچکدام از آنها که با او در ارتباط بودند، از او اظهار نارضایتی نمی کردند.
یکی از خاطرتان با املایی
اواخر حضورمان در نجف تشویق شده بودیم که برویم رانندگی یاد بگیریم. اول من و املایی و یک نفر دیگر یک تاکسی کرایه کردیم. راننده تاکسی ساعتی ۵ تومان می گرفت و در طول ۳ ساعت به سه نفرمان آموزش می داد. اولین بار در اطراف کمیل منطقه ای میان نجف و کوفه شروع کردیم. اول املایی نشست و با اینکه راننده توضیح داده بود ماشین توی دنده بود که استارت را زد و ماشین خاموش شد. راننده دیگر اجازه نداد املایی بنشیند. هر چه اصرار کردیم فایده نداشت اما روزهای بعد کس دیگری را پیدا کردیم و املایی هم تمرین کرد. در رانندگی احتیاط نمی کرد. بعد از بازگشتمان به ایران معمولا یک روز یکبار دو روز یکبار می آمد قم که جاده حادثه خیزی داشت. من شهرستان بودم که خبر دادند ایشان تصادف کرده.
حجت الاسلام املایی همراه امام به فرانسه هم رفت؟
بعد از آنکه سال (۱۵ اسفند ۱۳۵۳) شاه با صدام آن قرارداد را در الجزایر امضا کرد به امام گفتند یا سکوت کن یا هجرت. امام هجرت را انتخاب کرد.
واکنش امام خمینی به سختی های کار-یاران درعراق
تا امام برود فرانسه به ما خیلی خیلی سخت گذشت. حتی یکی دو نفر از ما دستگیر شده و به پنکه بسته شدند. امام موقع رفتن ما ۱۲-۱۰ نفر را صدا کرد و گفت که من محبت های شما را فراموش نمی کنم و یادم نمی رود که به خاطر من چه کشیدید. ایران هم که آمدیم امام ماها را زیر نظر داشت و به مناسبت هایی که پیش می آمد محبت قلبی خودش را نشان
می داد. امام آخر کار در نجف حدود ۱۵-۱۰ روز ممنوع الملاقات شده بود و ما از او خبر نداشتیم تا اینکه خبر رسید که فرموده بعد از نماز شب بیایید کارتان دارم و ما رفتیم و همین صحبت ها را کرد.
مسوولیت آقای املایی پس از انقلاب چه بود؟
ایشان(حجت الاسلام محمدحسین املایی) در ایران وارد کمیته امداد شد. قبل از انقلاب یک تشکیلاتی در ایران برای کمک رسانی به خانواده های زندانیان سیاسی و اعدامی و تروری و... توسط شهیدان عراقی(مهدی عراقی وپسرش حسام) و آقای طالقانی و ... را ه افتاده بود بدون اسم و آرم. همین تشکل بلافاصله پس از پیروزی انقلاب تبدیل به کمیته امداد شد. آقای املایی از همان ابتدا وارد کار شد و بسیار اظهار تمایل می کرد که در چنین جایی کار کند./منبع:دانشنامه مصاحبه حجت الاسلام سید هادی موسوی آذر ۱۳۹۴
«حجت الاسلام سید هادی موسوی» از محافظان امام در نجف و نماینده و رابط دفتر امام با مسوولان حکومتی عراق برای چاپ و نشر اعلامیه های امام بود. وی در خاطراتش می گوید: در نجف به صورت خودجوش ضبطی تهیه کرده و سخنرانی های امام را ضبط می کردم و بعد پیاده سازی نموده و مکتوب می کردم. بعد از انقلاب هم آقا احمد از بنده خواستند مسوولیت صدا و سیما در بیت امام را به عهده بگیرم به این معنی که هر فیلم و سخنرانی که قرار بود از امام منتشر شود، مسوولیتش در سراسر کشور با بنده بود.
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:چگونگی شهادت «مهدی عراقی» وفرزندش حسام
گروه فرقان درروز یکشنبه ۰۴ شهریور ۱۳۵۸ ،« مهدی عراقی»(ساله۴۹) و پسرش« حسام عراقی» و«حسین مهدیان» را ترور کردند
ترور در ساعت ۷ صبح، در خیابان زمرد که خانه «حسین مهدیان» در آنجا قرار دارد و در زمانی که آنها عازم محل کار خود در مؤسسه کیهان بودند، صورت گرفت. تروریست‌های فرقان که سوار یک موتور هوندا بودند، به محض مشاهده خودروی حامل آنها از کمین‌گاه بیرون آمدند و سرنشینان آن را به رگبار اسلحه یوزی بستند.
گلوله‌ای که به گردن مهدی عراقی اصابت کرد موجب مرگ سریع وی شد ولی مردم دو مجروح دیگر را به بیمارستان ایران‌مهر قلهک انتقال دادند. حسام عراقی فرزند مهدی عراقی در بین راه جان داد ولی حسین مهدیان که هدف اصلی ترور بود تحت عمل جراحی قرار گرفت و زنده ماند.
این ۲ شهید(پدروپسر)درحضرت معصومه(قم) مدفون هستند.
کویت به امام خمینی اجازه ورودبه خاکش رانداد
دولت فرانسه ازحضورامام خمینی مطلع نبود
اولاً حضور حضرت امام در فرانسه بطور اتفاقى بود، چون بعددستوراخراج امام ازعراق وممانعت از ورودشان به کویت، ایشان پس از تبادل نظر با مرحوم حاج احمد آقا، دو گزینه پیش روی ایشان بود: یکى سفر به سوریه و دیگری سفربه یکی از کشورهای اروپایی و مخصوصا فرانسه.
خاطرم هست که به علت وجود احتمال سفر حضرت امام به سوریه، اینجانب و آقاى علی اکبرمحتشمى پور و آقاى هادی غفارى و چند نفر دیگر که الآن بیاد ندارم، به فرودگاه دمشق رفتیم و منتظر رسیدن پرواز از بغداد ماندیم و تاپیاده شدن آخرین نفر از مسافرین، به ورود حضرت امام امیدوار بودیم و پس از بازگشت مایوسانه به منزل، با خبر شدیم که ایشان بطرف فرانسه پرواز نموده‌اند.
جالب توجه است که ابوالحسن بنى صدر و صادق قطب زاده فقط چند ساعت قبل از ورود به پاریس، از تصمیم امام برای عزیمت به فرانسه با خبر شدند. خوب است این راهم بدانید به علت اینکه گذرنامه امام را قطب زاده به مامور گذرنامه داده بود و فامیلى امام در گذرنامه «مصطفوى» بود، پلیس فرانسه متوجه شخصیت حقیقى ایشان نشده و مهر ورود را زد و امام وارد پاریس می‌شوند.
و در منزلى که با عجله در منطقه" کشان "پاریس در نظر گرفته شده بود، مستقر شدند.
اعتراض همسایگان موجب تغییراقامت ازکشان به نوفل لوشاتوشد-ترددزیاد،ازدحام جمعیت
به مجرد اطلاع دانشجویان ایرانى از حضور امام، آنها مشتاقانه خود را به آن منزل"محله کشان" رساندند و این امر باعث مزاحمت براى همسایگان شد و آنها به پلیس شکایت کردند و وقتى پلیس براى رفع مزاحمت آمد، تازه متوجه حضور امام در پاریس شد!
حضرت امام سریعا براى رفع مزاحمت، به منزلى که در روستایى در حومه پاریس، بنام نوفل لوشاتو و در تملک یکى از ایرانیان بود منتقل شدند، و مقامات فرانسه که در مقابل کار انجام شده قرار گرفته بودند، به حضرت امام پیام دادند که: شما در مدت اقامتتان در فرانسه، حق فعالیت سیاسى ندارید! که ایشان می‌گویند:« من فقط بعد نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا، براى عده کمی از برادران حاضر صحبت میکنم»
و آنها با این ذهنیت که این کار نتیجه سیاسى ندارد، موافقت کردند. غافل از اینکه این صحبتها ضبط شده و از راه هاى مختلف از جمله تکثیر نوار، به ایران انتقال داده می‌شود و براى مردم راهنماى مبارزه و انقلاب خواهد بود.
علاوه بر این،به هر حال لازم بود دولت فرانسه از امام حفاظت کند، لذا چند نفر پلیس مرد در جلوى منزل امام مستقر کردند و براى «بازرسى زنان»در«نوفل لوشاتو» هم امام خمینی «خانم دباغ»(مرضیه حدیدچی)«خواهرطاهره» راازبیروت(لبنان) فراخواند/ ۹۵/۰۹/۲۳حجت الاسلام سیدصادق موسوی در گفت‌وگو با فارس.
توضیح مدیریت سایت-اقامتگاه ۲روزه امام خمینی درمحله «کشان»فرانسه،منزل غضنفرپوربود.
***
مصاحبه باهمسرحجت الاسلام محمدحسین املایی
همسرمرحوم املایی: ایشان خیلی به روز بود. زبان انگلیسی می دانست، هیچ کدام از اطرافیان امام به اندازه آقای املایی و آقای دعایی نمی توانستند عربی را خوب حرف بزنند به گونه ای که حتی خودِ امام هم مترجم داشتند.
از دانشگاه لبنان لیسانس حقوق گرفته بود ، آن زمان که خیلی از روحانیون رانندگی را بد می دانستند، گواهینامه رانندگی داشت. با شهید چمران ارتباط نزدیکی داشت و در لبنان دوره چریکی دیده بود. عضو «جنبش امل» دردوران نظامی"چریکی"درلبنان کارهای درمانی ، تزریقاتی را هم یادگرفته بود
آقای دعایی روزانه دو ساعت برنامه رادیویی"عراق" داشتند که آقای املایی هم در تهیه مطالبش نقش داشت. یک دستگاه زیراکس هم در خانه بود
نمازجماعت درنوفل لوشاتو
در نوفل لوشاتو که بودیم هر شب پشت سر ایشان نماز می خواندیم و صف های نماز جماعت به گونه ای بود که مرد و زن در یک صف کنار هم می ایستادند. بعد از سکونت امام در تهران هم مرتب در ملاقات های خصوصی می رفتم دیدنشان البته ایشان مرا به عنوان همسر آقای املایی نمی شناختند و من هم چیزی نمی گفتم. معمولا برای دوستانم که می خواستند صیغه عقدشان را امام بخوانند، وقت می گرفتم از جمله برای خانم آلیا که الان نماینده مجلس هستند.
خانم «فاطمه الیا»نماینده تهران
بعد از هجرت امام به فرانسه که آقای املایی هم همراهشان بود، شما چه کردید؟
من سه چهار روز رفتم خانه امام. همسرشان آنجا بودند و عروس هایشان. بعد از چند روز همراه همسر حاج احمدآقا رفتیم کاظمین منزل دختر آیت اله صدر (دختر خاله خانم طباطبایی) آنجا برایمان بلیط هواپیما تهیه کردند و آمدیم ایران. دی ماه بود که عازم فرانسه شدم.
به غیر از شما همسر روحانیون دیگر هم به منزل امام آمدند؟
خیر فقط بنده آنجا بودم.
از خاطراتتان در منزل امام در نجف بگویید.
آن زمان من ۱۹ سال بیشتر نداشتم و سنم از آنها کمتر بود اما در میانشان احساس غریبی نمی کردم. همسر امام خیلی مهربان و خوش برخورد بودند.
همسر حاج آقا مصطفی سید حسین و مریم را داشتند و همسر حاج احمدآقا سید حسن را. توی همان چند روز یک سفر هم همراه فاطمه خانم طباطبایی به کربلا مشرف شدیم.
ما تهران بودیم و من تا تیرماه ۱۳۵۷ که رفتیم نجف اصلا ایشان را ندیده بودم(۴-۳ روزی که در نجف مهمان همسر امام بودم) اما آوازه مبارز بودن ایشان و همراهی شان با امام در میان اقوام پیچیده بود و شخصیتی تحسین برانگیزز داشتند.
یک ماهی که در نوفل لوشاتو در جوار امام به سر بردیم
صیغه عقد ما را امام در منزل خودشان خواندند.
امام و خانواده شان هم در این جشن شرکت کردند؟
یادم نیست. حاج احمد آقا و خانمش بعد از مراسم آمدند و کادو برایمان یک روتختی آوردند. حاج آقا ناصری (امام جمعه فعلی یزد) هم برایمان یک چرخ خیاطی آورد.
از امام هدیه ای نگرفتید؟
ایشان پیش از عقد برایم هدیه فرستادند. یک گردنبند و یک پلاک و زنجیر طلا داده بودند به مادرخانم آقای محتشمی پور بیاورد تهران. محمدحسین آن زمان تلفنی به من گفت که شاید این هدیه ارزش مادی چندانی نداشته باشد اما این را کسی برای تو فرستاده که 35 میلیون آدم در ایران چشم به راهش هستند.
مگر شما به این ازدواج راضی نبودید؟
خانواده ام به خاطر اینکه دخترشان باید در مملکت غریب سر می کرد، نگران بودند. خطراتی هم که به خاطر فعالیت سیاسی متوجه محمدحسین بود، مزید بر علت شده بود. اختلاف سنی مان هم 12 سال بود.
ارتباطتان با خانواده امام تا کی ادامه داشت؟
در طول یکی دو ماهی که نجف بودیم با حاج احمدآقا رفت و آمد خانوادگی داشتیم. در ایران هم ارتباطاتمان ادامه داشت حتی بعد از فوت محمدحسین. روزی که بنی صدر فرار کرد من منزل فاطمه خانم بودم که حاج احمد آقا ناگهان وارد شدند و خبر را به ما دادند و بعد هم از تلویزیون اعلام شد.
برای برگشت به ایران با هواپیمای امام آمدید؟
آقای املایی با هواپیمای امام آمدند اما همه خانم ها از جمله خانم امام ۴-۳ روز بعد با هواپیمای دیگری آمدیم ایران. خیلی از آقایان هم با ما بودند. خاطرم هست خانم مرضیه دباغ هم بود که بعدها در حزب جمهوری هم با هم بودیم.
همسرِحجت الاسلام محمدحسین املایی:بعد از ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ که باآقای املایی عازم خمینی شهر شدیم
مسوولیت آقای املایی بعد از انقلاب چه بود؟
ایشان همراه آقایان وحید دستجردی، عسگر اولادی و کروبی در کمیته امداد مشغول شدند.
سرهنگ هوشنگ وحید دستجردی (۱۳۰۴ – ۱۴ شهریور ۱۳۶۰) رئیس وقت شهربانی ایران در سال ۱۳۵۹ بود. که در اثر انفجار دفتر نخست وزیری در شهریور ۱۳۶۰ ترور شد.
چگونگی فوت حجت الاسلام املایی
امام خمینی ساکن قم بودند و محمدحسین مرتب به قم رفت و آمد داشتند. برای انجام ماموریت کاری با پیکان راهی قم شدند که در جاده حسن -امام حمینی تادوم بهمن۱۳۵۸درقم بودند وسوم بهمن بدنبال بیماری قلبی به توصیه پزشکان به تهران-جماران-رفتند)آباد تصادف کردند که فردایش بمااطلاع دادندکه فوت کرده است
«محمدحسین» نام مستعار«علمی»داشتند. /منبع:فرصت
زندگینامه پدرحجت الاسلام محمدحسین املایی
« آیت الله رمضانعلی املایی»
پدر ایشان حاج غلامحسین(پدربزرگِ محمدحسین) از طایفه مسگرهای خوزان و از اساتید قرآن بوده است. نسب ایشان از طرف مادرش ماه بیگم آقایی خوزانی به «آقابزرگ آقایی»(محمدنجیم آقایی) بر می گردد.
منزل «محمدنجیم آقایی» در گود خوزان بوده. وی موقع نماز بالای پشت بام منزل، اذان می گفت و سپس به مسجد جامع خوزان رفته و آنجا امام جماعت بوده و هم طبابت می کرد (پزشک بوده) و خود برای جمع آوری گیاهان دارویی به بیابان های اطراف و غیره میرفت. ضمناً دیگر اقوام ایشان حجت الاسلام محدعلی (نادعلی) و محمد آقایی هم می باشند که فوت شده اند.« آیت الله رمضانعلی املایی»
«حجت الاسلام محسن املایی» فرزند ایشان در گفتگو با فرصت در این زمینه می گوید: پدربزرگم در حالی که پدرم نه ماه بیش نداشت در حین مسافرتی که به فریدن جهت کسب و کار داشته اند به رحمت الهی می پیوندد (در همین سفر مال التجارهای که زرد چوبه بود و برای فروش می برده اند به سرقت می رود) و در همان فریدن به خاک سپرده می شوند (ایشان دکان کسبی در آن شهر داشته و هر شش ماه یا چهار ماه یک بار با توجه به مشکلات ایاب و ذهاب که با حیوان بوده به خانواده سر می زده است.)
زندگینامه آیت الله املایی از زبان خودشان
آیت ا... املایی در مصاحبه با مجله حوزه، زندگینامه خود را اینگونه روایت می کند: «اینجانب، به سال ۱۳۳۳ هـ.ق(۱۲۹۳شمسی) در خوزان سده (خمینی شهر) به دنیا آمدم. یک سال از عمرم نگذشته بود که چراغ عمر پدرم خاموش شد و من از نعمت وجود پدر، محروم شدم. بار زندگی بر دوش مادرم افتاد. مادرم، مرا با کار و تلاش بزرگ کرد و زمینه تحصیل مرا فراهم ساخت. در دوران کودکی، مانند دیگر کودکان، به مکتب خانه رفتم و در آنجا، قرآن آموختم.
به خاطر تنگناهای مالی و این که باید کار می کردم، تا مخارج زندگی تأمین شود، نتوانستم در دوران نوجوانی و جوانی به تحصیل بپردازم. از این روی به خاطر علاقه ای که به تحصیل علوم دینی داشتم، در سن بزرگی، تحصیل علوم دینی را آغاز کردم. البته در ضمن کار؛ من همیشه با لباس کار به مدرسه می رفتم و پای درس حاضر می شدم.
جامع المقدمات را در سده، در نزد سید مصطفی ابطحی فروشانی خواندم و سپس راهی اصفهان شدم و مشغول تحصیل گردیدم. دوره رضاخان بود و وضع حوزه بسیار آشفته بود و طلاب هم پراکنده. بیشتر علما، به روستاها و قصبه ها و محله های خود رفته بودند. مدارس، خالی از علما و فضلا بود. حوزه خیلی خلوت بود. درس خواندن برای همگان با دشواریها و سختیهای بسیاری همراه بود و برای من دشوارتر و سختتر. چون من با سر و وضع و لباس کارگری به مدرسه می رفتم و مأموران دولتی، برای من بیشتر مزاحمت ایجاد می کردند. در هر صورت، موفق شدم مقدمات و مقداری از سطوح عالیه را در حوزه اصفهان بخوانم.
چوپانی رمضانعلی
«رمضانعلی املایی» در نوجوانی با شغل چوپانی گوسفندان امرار معاش می نمود. این ایام با زحمات طاقت فرسا می گذرد، نشانه آن دوره اینکه بعضی از ناخنهای پا که در اثر سرما و یخبندان در صحراها و مراتع خراب شده تا اواخر عمر به صورت خاصی مشاهده می شد، بعد از این مرحله آقای املائی که جوان رشیدی بوده مستقلاً اقدام به کار می کند، مشغول بیلزنی، کشاورزی، رسبری و خلاصه مرد صحرا می شود.
شوق تحصیل
محسن املایی در مورد چگونگی اشتیاق پدر به تحصیل علوم دینی میگوید: «پدرم تعریف می کرد شبی دیروقت از مکتب برمی گشتم. در تاریک و بارانی زمزمهای به گوشم رسید، شخصی شعر می خواند. از آن شعر خوشم آمد از طرفی کاغذ نداشتم و تاریک هم بود. قسمتی از جعبه سیگار در راه پیدا کردم و در مسجدی به نام مسجد سیدمحمود رفتم، آنجا چراغ کم نوری بود. به زحمت شعر را نوشتم تا فراموش نشود؛
اینکه گویی این کنم یا آن کنم این دلیل اختیار است ای صنم
بالاخره شور و اشتیاق به علوم دینی او را راهی حوزه علمیه می کند بدون هیچ گونه راهنما و مشوقی. حتی می گفتند بسیاری سعی می کردند مرا از راه تحصیل باز دارند و حرفهای دلسردکننده داشتند اما به عکس من مشتاقتر می شدم.»
گفتم ببینمش مگر درد اشتیاق ساکن شود بدیدم و مشتاقتر شدم
چهارسال تحصیل در قم
مرحوم آیت الله املایی در مورد ورودش به حوزه علمیه قم می گوید:
«در اصفهان بودم که مرحوم «آقا سیدابوالحسن اصفهانی» چشم از دنیا فرو بست. پنجاه روز از رحلت ایشان گذشته بود که وارد حوزه قم شدم. در این زمان، مرجعیت و زعامت شیعه، بر عهده آیت ا... بروجردی قرار گرفته بود.
در حوزه مقدسه قم، چهار سال ماندم و از محضر حضرات آیات عظام گلپایگانی، مرعشی نجفی،
محمدتقی خوانساری و بروجردی بهره بردم.»
علت هجرت ازقم به اصفهان
پس از آن که تشکیل خانواده دادم، دیگر برایم مقدور نبود که در قم بمانم؛ از این روی به اصفهان برگشتم و شکر خدای در این حوزه توفیق یافتم از محضر بزرگانی چون مرحوم رحیم ارباب و مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی (ایشان همان استادی است که استاد شهید مطهری از لذت دیدار او در تابستانی وصف ناشدنی در اصفهان در مقدمه کتاب سیری در نهج البلاغه یاد می نماید)کسب فیض کنم. وقتی به حوزه اصفهان آمدم مرحوم ارباب خارج فقه، بحث صلات جمعه می فرمود. اصول نیز می فرمود و من در درس اصول ایشان هم شرکت می کردم. اخلاق و رفتار و منش و بزرگواری و دانش گسترده ایشان، مرا جذب کرده بود و این ویژگیها سبب شد که چهل سال همراه و ملازم و در خدمت آن بزرگوار باشم.
آقا رحیم ارباب و املایی
آیت الله املایی –که چهل سال از محضر این فقیه عارف بهره برده است- در وصف استادش می گوید: «مرحوم ارباب(تولد۱۲۵۹-۱۹ آذر ۱۳۵۵وفات)دیدنی بود.
محاسن اخلاقی «حاج رحیم ارباب» را باید از نزدیک دید. نمی شود وصف کرد. او، خالق اخلاق بود. در اخلاق و روش و منش، ویژگیهایی داشتند که در کتابها پیدا نمی شد. یادم می آید آیت الله بروجردی درباره ایشان می فرمود: «عالم عامل». یکبار سخن از نظر کردن به نامحرم و حفظ چشم پیش آمد، مرحوم ارباب فرمود: «تابحال یکبار هم چشم م به نامحرم نیفتاده است!» این سخن وقتی می فرمود که تقریباً هشتاد سال از سن مبارکشان می گذشت. همچنین در اواخر عمر شریفشان بود که سخن از غیبت پیش آمد، فرمود: «تابحال یکبار هم غیبت نکرده ام.»
«آیت الله سید محمد جواد غروی» ازمقیدبودن ارباب به اقامه "نمازجمعه "می گوید:ایشان نماز جمعه را در منزل اقامه میکردند تا این که در سال ۱۳۱۴ شمسی به درخواست من نماز جمعه در منزل ایشان اقامه شد. پس از آن به دلیل افزایش جمعیت نماز جمعه به مسجد تکیه گرگ یراقها و سپس به مسجد جامع منتقل شد. چهار نماز جمعه در این مسجد اقامه شد و در این ایام بود که حاج شیخ اسماعیل پشمی وفات یافت و مخالفین نماز جمعه هفتمین روز را که پنج شنبه بود به جمعه انداخته و برای رفتن به تخت پولاد در آن جا اجتماع کردند و اقامه نماز جمعه غیرممکن بود و مرحوم ارباب نماز جمعه را در «مسجد رکن الدوله» اقامه نمودند و بعد از آن نماز جمعه تعطیل شد. پس از آن مرحوم شیخ حسین علی صدیقین مرحوم ارباب را به مسجد درکوشک دعوت کرد. مدتی بدین منوال سپری گشت تا این که مخالفان امام جمعه ای از شاه خواسته بودند که طی جشن و مراسمی و به امامت منصوب شد و نماز جمعه مرحوم ارباب مجدداً به اتاقی در منزل خودشان انتقال یافت. مدتی گذشت تا توانستیم مرحوم ارباب را برای اقامه نماز به «مسجد گورتان» ببریم که دهکده یی در غرب اصفهان نزدیک منارجنبان است.
مدتی چنین گذشت تا این که آن مرحوم به دلیل نابینایی خانه‌نشین شد و نماز جمعه به همت «حاج عباس لاهیجی» در انبار چوب‌فروشی برگزار می‌شد ولی مخالفین نماز جمعه ساکت ننشستند و نامه یی به رئیس شهربانی وقت نوشتند که فلانی زیر پوشش نماز جمعه چریک تربیت می‌کند و این اقدامات موجب شد که سازمان امنیت آن وقت از اقامه نماز جمعه در آن محل ممانعت کند و از آن تاریخ به بعد یعنی از سال ۱۳۵۴، نماز جمعه به صورت سیار در منازل اشخاص در آمد.
حاج رحیم ارباب ۳ سال آخر عمر پس از عمل جراحی چشمانش، بعلت سهل انگاری یک پرستار ، نابینا بود
نان ماست غدای یک هفته) دیدنی بود. محاسن اخلاقی ایشان را باید از نزدیک دید. نمی شود وصف کرد. او، خالق اخلاق بود. در اخلاق و روش و منش، ویژگیهایی داشتند که در کتابها پیدا نمی شد. یادم می آید آیت ا... بروجردی درباره ایشان می فرمود: «عالم عامل». یکبار سخن از نظر کردن به نامحرم و حفظ چشم پیش آمد، مرحوم ارباب فرمود: «تابحال یکبار هم چشم م به نامحرم نیفتاده است!» این سخن وقتی می فرمود که تقریباً هشتاد سال از سن مبارکشان می گذشت. همچنین در اواخر عمر شریفشان بود که سخن از غیبت پیش آمد، فرمود: «تابحال یکبار هم غیبت نکرده ام.»
«حجت الاسلام محسن املایی» به حضور پدر در حوزه علمیه اصفهان اشاره کرده و می گوید: «پدرم وارد حوزه اصفهان مدرسه جده بزرگ می شوند. ایشان عصر جمعه با پای پیاده از خمینی شهر به اصفهان حرکت میکردند تا درس صبح شنبه از دست نرود. همراهشان چند عدد نان خانگی و یک تاره کوچک ماست می بردند که یک هفته را باید با آن گذران کرد. دوستان ایشان می گویند این یک کیلو و نیم ماست ترش می شد و کپک می زد و ایشان تحمل می کرد و در تحصیل کوتاهی نمی کرد، شش روز هفته را در مدرسه بود و عصر پنج شنبه به خانه می آمد، صبح جمعه برای کار به صحرا می رفت و دو ریال مزد می گرفت و می خواست خرج هفته خود را با آن بگذراند.
وی ادامه می دهد: پدرم تعریف می کرد که گاهی اوقات فقط من در مدرسه بودم حتی خادم مدرسه هم گاهی به خانه می رفت و من تنها می شدم، حجره مدرسه معروف به حجره گوشواره بود، خیلی کوچک، در این حجره هیچ یک از ضروریات نبود. یک پاره حصیر چوبی در کف داشت و یک آجر پشت درب. من روی حصیر می خوابیدم و آجر را بالشت خود کردم.» گاهی هم برای مزاح میفرمود:«گاهی در مدرسه من بودم و یک گربه!»
صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را تا که از مادر گیتی چو تو فرزند بزاید
عرفان و زندگی
آیت ا... املایی همواره زاهدانه زندگی می کرد. حجت الاسلام مختاری در این زمینه می گوید: بعد از دوران جوانی که قدری اوضاعشان بهتر گردید به همان سبک زاهدانه مقید بود و هیچگاه در تمام عمر اهل تجمل و دنیاپرستی و جمع کردن مال نبود. ایشان با وجود مقامات علمی و عرفانی، با تواضعی مثالزدنی در میان مردم بوده با کشاورز و رعیت و پا به پای آنها در صحرا مشغول کار بود. کمکم مردم به او علاقه مند شده و برخی تصمیم گرفتند ایشان را به عنوان امام مسجد حاجی (قائمیه) بیاورند ولی آقای املایی در ابتدا قبول نمیکرد. یکی از بزرگان سرشناس محل خدمت آقای ارباب رفته و از ایشان درخواست کمک می کنند.
امامت مسجدبه دستور حاج آقا رحیم ارباب
آیت ا... املایی در گفتگو با مجله حوزه به این موضوع اشاره می کند و می گوید: «دوست نداشتم امام جماعت باشم. به دستور حاج آقا رحیم ارباب به این کار وادار شدم. ایشان به من دستور داد که امامت جماعت این مسجد(مسجد قائمیه) را برعهده بگیرم و هر چه عذر آوردم قانع نشد. ناگزیر پذیرفتم.»
شاگردان آیت الله املایی
از شاگردان ایشان می توان به آیت ا... امینی امام جمعه قم (ایشان خود در مقدمه یکی از کتابهایشان به این موضوع اشاره می کند)، آیت ا... مقتدایی رئیس حوزه علمیه قم، «حاج آقا مهدی میردامادی»، «حاج آقا باقر میردامادی»، «حاج سید ابوالفضل موسوی گورتانی»، آیت ا... جوادی گورتانی و... اشاره کرد.
کلاه نمدی بجای عمامه
عالم ربانی استاد حسین شفیعی شاگرد« آیت الله میرزا علی آقای شیرازی» در کتاب سخن آشنا به خاطره ای از آیت الله املایی می پردازد و می نویسد: «از شاگردان حاج آقا رحیم ارباب هم آقای «ملارمضان املائی سده ای» است. ایشان هم یکی از شاگردان پرسابقه «حاج آقا رحیم» بوده و اهل سده است و همان کلاه نمدی را بر سر دارد و محاسنش آیت الهی و محرابی است. در سده مسجد دارند و مسجدشان هم شلوغ می شود.
مردم ایشان را با همان لباس و کلاه نمدی می شناختند و به ایشان اعتقاد عجیبی داشند.هیچوقت معمم نشد
توسل به حضرت معصومه(س) وشفای درد
شفیعی:یک بار به دیدار ایشان رفتم خاطره ای برایم نقل کردند گفتند: من زمانی برای تحصیل به شهر قم رفتم. بغل رانم تورم کرد و کم کم سیاه شد و عفونت کرد. به دکتر مراجعه کردم گفتند: باید عمل کنی ما هم طلبه بودیم و هزینه زندگی مان خیلی به سختی تأمین می شد شب رفتم به حرم حضرت معصومه (س) و گفتم: ای دختر موسی بن جعفر، مردم از اقصی نقاط مملکت برای استشفا به این جا می آیند. ما مهمان شما هستیم ما طلبه این اجداد شما هستیم و مشکلم را گفتم بعد منقلب شدم و خیلی گریه کردم و با همان حال رفتم منزل و خوابیدم.
شب خواب دیدم «حاج آقا میرزا علی شیرازی»را (درزمان حیات)خواب دیدم به «مسجد حکیم اصفهان» رفته ام، در صفه زیر گلدسته طرف شمال مسجد حکیم، دیدم حاج میرزا علی آقا سه گوشی ایستاده (همیشه سه گوشی می ایستاد تا کسی نباشد تا به ایشان اقتدا کند) رفتم جلو و سلام کردم. همانطور که در بیداری شفقت آمیز احوالپرسی می کرد، احوالپرسی کرد.
گفتم: حاج آقا پایم این طور شده، گفتند: انار بخور، گفتم که عفونی شده گفتند: انار بخور. گفتم دکترها گفته اند که عمل دارد. گفتند انار بخور.
«حاج میرزا علی آقا طبیب» بود و غیر از جنبه معنویتی که داشت تنها کسی بود که قانون ابن سینا را می توانست درس بدهد- صبح که شد رفتم میوه فروشی و ۳ کیلو انار خریدم و ۳ روز آنها را خوردم و پایم خوب شد.
آب کُر باشیم
ایشان در دیداری با برخی از مسؤولان جلسات قرآنی شهر فرمود: «آقا باید آب کُر باشیم تا دیگران را پاک و طاهر کنیم وگرنه خودمان نجس می شویم. اول باید خودمان را مهذّب کنیم تا در دیگران اثر مثبت داشته باشیم وگرنه آلودگی دیگران وجودمان را می گیرد.»
از نهج البلاغه می گفت
از نکات بارز اخلاقی ایشان که باید به آن اشاره نمود، ادب زایدالوصفش و وقار و متانت او در حضور میهمانان و مراجعه کنندگان به منزلش بود که من بارها مشاهده نمودم که حتی برای خوش آمد گویی نوجوانی شخصاً دم درب می آمدند و در اطاق ساده خویش که کتابخانه شخصی اش بود ساعتها دو زانو با حالتی تواضع و با دستانی کشیده و بر روی پاها قرار گرفته و چشمهای رو به پایین بدون آن که به اطراف نگاه می کنند می نشست و سکوتی لبریز از معرفت مکان و زمان را در بر می گرفت و تا کسی سؤال نمی کرد جوابی نمی شنید و مخاطب گاه تا ساعتها در لذت دیدار این مرد الهی از ناگفته ها، چیزها می آموخت و هرگاه لب به سخن می گشود، از نهج البلاغه علی(ع) می گفت و از خطبه های آتشین آن و از استاد عزیزشان میرزا علی آقا شیرازی مطالبی را بیان می نمودند.
مبارزه با تحریفات
مبارزه ایشان با تحریفات صورت گرفته در برخی عزاداریها در آن دوران که کمتر کسی به این صراحت صحبت می نمود، از نکات دیگری بود که باعث دشمنی عدهای جاهل با مرام ایشان شده بود. ایشان در قداست و حرمت مسجد که مخصوص عبادت الهی است تأکید فراوانی داشتند. برگزاری مراسم ختم بدین شکل رایج در مساجد را روا نمی دانستند. حتی حضور هیأت در مساجد را به حسینیه ها حواله می دادند و در مقابل بعضی از افراد به عمد در هنگام نماز جماعت، با طبل و دهل داخل مسجد می گردیدند و بهانه آنها اقامه عزای سیدمظلومان ابا عبدالله الحسین (ع) بود!
مبارزه با بهائیت
مبارزه ایشان با بهائیت و صوفیه نیز داستان دیگری دارد. ایشان می فرمودند: با شخصی که بهایی بودند مباحثه می کردم، وقتی در بحث و جدل کوچکترین توفیقی پیدا نکردند گفتند اصلاً شیخ بهایی به مرام ما بوده است و من با خنده به او گفتم که مرحوم شیخ بهایی در چهارصد سال پیش زندگی می کرده و دین ساختگی شما بیش از ۱۵۰ سال عمر ندارد.
خیلی باتقوا بود
آیت ا... شیخ علی عبودیت در گفتگو با فرصت در مورد ایشان می گوید: او را از مدرسه جده میشناختم. حجره شان طبقه بالای مدرسه قرار داشت. شاگرد آقای ارباب و خیلی باتقوا بود. ما می رفتیم خدمتشان و استفاده می کردیم. بعد از انقلاب، من و آقای اصفهانیان تصمیم گرفتیم هر هفته روزهای جمعه به منزل علما بریم. از همین جهت بعضی اوقات به دیدار آیت ا... املایی میرفتیم. ایشان خودش پذیرایی می کرد و چای می ریخت. آقای املایی واقعاً آدم وارسته ای بود.
یا مسبب الاسباب
از اذکاری که ایشان برای حل مشکلات بسیار تأکید می نمودند این عبارت بود «یا مسبب الاسباب هیئا لنا الاسباب» و به تجربه عدهای واقعاً راهگشا و سبب ساز بوده است. ایشان می فرمودند: خداوند هم سبب ساز و هم سبب سوز است و سررشته همه کارها در دست اوست.
آیت الله املایی آینده طلاب راپیش بینی می کرد
نوجوانی از ایشان در مورد حضورش در حوزه مشورت کرد و و درخواست استخاره نمود. حضرت آیت الله املائی پس از اندکی مکث و تأمل که روش همیشگی ایشان بود فرمودند، شما برای حوزه مناسب نیستید و حوزه نیز برای شما مناسب نیست.
سرانجام جوان متقاضی طلبگی که منع شده بودازرفتن به حوزه
مدتی گذشت و نامبرده را در بین طلاب مدرسه علمیه ذوالفقار اصفهان مشاهده نمودم که با شوق زائدالوصفی مشغول تحصیل بود. این طلبه اهل نماز شب و از افرادی بود که هر شب چهارشنبه به زیارت مسجد جمکران میرفت.
یکسال بعدازطلبگی
مدت یک سال گذشت تا اینکه روزی در خیابان او را مشاهده نمودم که با قیافه ای خاص در حال رفتن بود که پس از احوالپرسی متوجه شدم به کلی بی اعتقاد و منکر بعضی از ضروریات دینی گشته است. دستورالعمل آن پیر الهی را به عینه مشاهده نمودم و متوجه این حقیقت گردیدم که آن چیزی که اولیاء در خشت خام مشاهده می کنند بعضی ها در آئینه نمی بینند.
ارجاع آیت الله بهجت به آیت الله املایی
محسن املایی فرزند ایشان به توصیه آیت ا... بهجت مبنی بر بهره بردن از آیت ا... املایی اشاره می کند و می گوید: «تعدادی از جوانان و طلاب خمینی شهر در قم با آیت ا...العظمی بهجت دیدار می کنند(در زمان حیات آیت ا... املایی). در این دیدار آقا وقتی می شنوند که جوانان از خمینی شهر هستند می فرمایند بروید ملازم صاحب کلاه نمدی شهرتان شوید(کنایه از آیت ا... املایی)».
خدمت به خلق بهترین مستحبات
حجت الاسلام محسن املایی در مورد پدر می گوید:پدر کمتر به زیارت و امور مستحبی می پرداخت و معتقد بود هرکس وظیفه ای دارد. من اگر بتوانم در عوض کاری برای آبرومند گرفتاری انجام دهم ائمه علیهم السلام بیشتر راضی می شوند.
وی ادامه می دهد: ایشان در دیدار با مسؤولین شهر و بعضاً استان تأکید زیادی نسبت به حل مشکلات قشر مستضعف و محروم جامعه داشتند. می فرمود خیلی به جاست که کاری جهت کاهش گرفتاریهای این مردم بشود.
شهید بهشتی و املایی
یکی از شاگردان ایشان، آیت ا... جوادی گورتانی است. وی در گفتگو با فرصت درخصوص شخصیت مرحوم املایی می گوید: «خیلی رعایت حال دیگران را می کرد. من همچنین آدمی به این منظمی و خوبی ندیده ام. دائم الذکر بود. چند نفر برای مباحثه حجره ایشان می آمدند؛ دکتر بهشتی، آقای شیخ یحیی هدایت، شیخ محمدحسن نجفی(سدهی)، حاج آقا بها نحوی (مهدوی) و آقای کلباسی بودند.»
درامد"املایی" ازکشاورزی بود
پدر،آدم بسیار منظم و آرامی بود. ضمن درس کشاورزی هم می کرد. ایشان از درآمدهای مرسوم روحانیون هم استفاده نمی کرد.
ایشان می گفت: مردم تصور می کنند روحانیت همچون فرشتگان زندگی می کنند و وقتی من کیسه ای برنج یا مقداری گوشت برای منزل تهیه می کنم عده ای نگاه خاصی به ما می کنند.
استادازشاگردش می گوید
آیت ا... حاج آقا باقر میردامادی از دیگر شاگردان ایشان در گفتگو با فرصت در مورد آیت ا... املایی می گوید: «از 12 سالگی با آیت ا... املایی آشنا شدم. یک ماه مبارک رمضان پیش آقای املایی معالم را خواندم. وقتی آیت ا... املایی ازدواج کردند پدرم صبح عروسی یک کله قند و مقداری پول هدیه برای ایشان فرستادند و تبریک گفت
در فقر شدید زندگی می کرد. در کوچکی پدرش را از دست داد. مادرش خرجش را می داد با نانوایی در عین فقر خیلی عزتمند بود، حتی نزد استادش هم اظهار فقر نکرد.
دیدار با امام خمینی
آیت ا... املایی در مورد نحوه حضورشان خدمت امام راحل می فرمود: «در پائیز سال 56 برای زیارت عتبات عالیات عراق عازم کربلا و نجف شدم که از قضا حضرت امام خمینی در شهر نجف حضور داشتند و فرزندم شیخ محمدحسین املایی سالیان سال بود که در خدمت امام بود، از این رو در دو نوبت به زیارت حضرت امام نائل شدم، در مرتبه اول فرزندم محمدحسین من را معرفی نمود و حضرت امام محبت وافری به اینجانب نمودند و در مورد حوزه علمیه اصفهان سؤالاتی کردند. در ضمن فرمایشاتشان از من علت نگذاشتن عمامه را سؤال نمودند که من در پاسخ ایشان به عرض رسانیدم که به تقلید از اساتیدم مخصوصاً آیت ا... حاج آقا رحیم ارباب این رویه را در پیش گرفته ایم ثانیاً پس از طی سالهای متمادی این گونه در سلک روحانیت قرار گرفته ام. در مورد دومین دیدار با حضرت امام می فرمودند: دومین دیدار من با حضرت روح ا... دقیقاً یک روز پس از شهادت حاج آقا مصطفی خمینی بود که تعداد زیادی از طلبه ها و بزرگان حوزه نجف جهت عرض تسلیت خدمت ایشان رسیدند، حضرت امام پس از مشاهده اظهار تأسف و گریه های اهل مجلس فرمودند: حاج آقا مصطفی گریه کن نمی خواهد، رهرو می خواهد و با این بیان خویش تکان روحی سختی به همه وارد نمودند.
پیام امام خمینی به آیت الله املایی
انقلاب که شد حضرت امام از طریق پسرشان(محمدحسین) از ایشان می خواهد که انقلاب شده و اسلام همه گیر شده و شما ملبس با کسوت روحانیت شوید . ایشان متواضعانه در پاسخ می گوید سلام من را به امام برسان و بگو رمضانعلی یک کشاورز است و علوم دینی را برای دلشش فرا گرفته و در حد و اندازه ملبس شدن نیست.
آیت الله رمضانعلی املایی خودش تا آخر ملبس نشدامافرزندش"محمدحسین)رابرای طلبگی به قم قرستاد
وقتی آیت ا... املایی فرزندش محمدحسین را به قم فرستاد، محمدحسین مرید امام شد. او اعلامیه های امام و رساله ایشان را پخش می کرد. مبارزات وی منجر به دستگیریش توسط ساواک شد و ایشان مدتی در زندان قزل قلعه بود. بعد از تبعید حضرت امام به نجف، محمدحسین خود را به امام رسانید و یکی از ملازمین و نزدیکان حضرت امام گردید تا جایی که همراه امام به پاریس رفت و در بازگشت امام به ایران همراه امام به کشور بازگشت. محمدحسین در سال ۱۳۵۸ در اثر تصادفی مشکوک از دنیا رفت. حاج سید احمد خمینی فرزند امام، مجلس ختمی در مسجد امام حسن قم برگزار و امام شخصاً در این مراسم شرکت می کند و آنجا فرمود درگذشت محمدحسین موجب تاثر و تاسف همه است. همچنین در جایی دیگر امام از او یاد کرده و می فرماید او یکی از امیدهای آینده من و اسلام و مملکت ایران بود.
تاریخ فوت حاج ملا رمضانعلی املایی
سرانجام پس از چند سال بیماری در روز جمعه ، ۲۰ بهمن ۱۳۸۵(۲۱ محرم ۱۴۲۸) در سن ۹۵ سالگی درگذشت وپیکرمطهرش در «امامزاده سید محمد» به خاک سپرده شد.
توضیح مدبریت سایت-پیراسته فر:منبع اخذشده:فرصت آنلاین است بااندکی اصلاحات واضافات.
زندگینامه آیت الله سیستانی+روابط باامام خمینی+ملاقات رئیس جمهور ایران باایشان
دیدارهای ررسای جمهورایران(هاشمی رفسنجانی +حسن روحانی)با آیت الله سیستانی و دیداربا نوه امام خمینی(دامادِدامادِآیت الله سیستانی) ودیدارهای دیگرآیت الله سیستانی با مراجع وشخصیتها، خانه امام درنجف..دیدارهای دیگر...حجت الاسلام محتشمی پور و...مرری برتبعیدهای امام خمینی.
درادامه :دیدارهای دکترحسن روحانی را با آیت‌الله فیاض، آیت‌الله بشیرنجفی و آیت‌الله محمدسعید حکیم راخواهیدخواند وزندگینامه آیت الله سیستانی را...
سایت رسمی آیت‌الله سیستانی در این باره آورده است: قبل از ظهر امروز(چهارشنبه ۲۲ اسفند ۱۳۹۷) آیت‌الله سیستانی با دکتر روحانی، رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران و هیأت همراه وی دیدار کرد و رئیس جمهور ایران بخشی از نتایج مذاکراتش با مقامات عراقی و توافقاتی که در زمینه گسترش روابط دوستانه و حسن همجواری بین دو کشور محقق شد را به اطلاع وی رساند.
آیت الله سیستانی تاکید کرد که از هر گامی برای گسترش و تقویت روابط عراق با همسایگانش بر اساس منافع دو کشور و احترام به حاکمیت و عدم دخالت در امور داخلی یکدیگر، استقبال می‌کند.
نقش عراق و دوستان عراق(ایران) درشکست داعش
آیت الله سیستانی در این دیدار همچنین به جنگ سرنوشت‌سازی که ملت عراق برای شکست داعش وارد آن شده‌اند اشاره کرد و از «جانفشانی‌های بزرگی که عراقی‌ها »در راه پیروزی بر این گروه تروریستی و بیرون راندنش از کل منطقه داشتند و از « نقش دوستان عراق » در تحقق این امر قدردانی کرد.
آیت الله سیستانی همچنین مبارزه با فساد و بهبود خدمات عمومی و انحصار سلاح در دست حکومت و سازمان‌های امنیتی را چالش امروز عراق خواند و ابراز امیدواری کرد که دولت عراق در این زمینه‌ها موفق باشد.
وی همچنین بر ضرورت در پیش گرفتن سیاست‌های منطقه‌ای و بین‌المللی براساس توازن و اعتدال و دور نگه‌داشتن ملت‌های منطقه از خسارت و دردهای بیشتر تاکید کرد./ ٦ رجب ١٤٤٠
سفردرروز روشن بود و۳روزه
رئیس جمهوردرساعت ۱۳ روز دوشنبه، ۲۰ اسفند ۱۳۹۷ واردفرودگاه بغدادشد
واین سفر ازقبل هم اطلاع رسانی شده بود(هم عراق می دانست وهم امریکا،هم دوستان مطلع بودن وهم دشمان،روزروشن وآفتابی واردفرودگاه شد)
آقای روحانی ۳ روز درعراق بود،آشکارا به کاظمین وکربلا ونجف رفت ودیدارهای دیگری هم داشت،امنیت کامل برقراربود.
رئیس جمهوردرساعت ۲۱ چهارشنبه ۲۲ اسفند ۱۳۹۷بغدادرا به مقصدتهران ترک کرد.
زندگینامه آیت الله سیستانی مرجع ۸۸ساله
سید علی سیستانی(فرزندسید محمد باقر) متولد ۹ ربیع الاول سال ۱۳۴۹قمری(۱۳ مرداد ۱۳۰۹شمسی) شهر مشهد متولد است، پدرش به میمنت نام جدش، ایشان را علی نام نهاد.
جد ایشان که از بزرگان علم و زهد بوده سید علی می‌باشد. خاندان ایشان که از سادات حسینی می‌باشند در عهد صفوی در اصفهان می‌زیستند.
وی در ۵ سالگی به تعلیم قرآن کریم پرداخت، سپس وارد مدرسه دار التعلیم دینی به منظور آموزش علوم دینی شد و در سال ۱۳۶۰سالگی واردحوزه ی علمی شد.
وی برای ادامه تحصیل حوزوی در صفر ۱۳۶۸ق( ۱۳۲۷شمسی) ازمشهد به قم مهاجرت کرد و از محضر آیت‌الله بروجردی استفاده برد.
آیت الله سیستانی در صفر ۱۳۷۱ق(آبان۱۳۳۰شمسی) از قم به نجف اشرف مهاجرت کرد، که در روز اربعین حسینی وارد کربلا شد.
وی در سال ۱۳۸۰ق(۱۳۳۹شمسی) تصمیم به مراجعت واقامت به مشهد گرفت و اما اساتیدشان( آیات عظام خوئی و شیخ حسین حلی) باتأیید درجه اجتهاد ازوخواستند که درنجف بماند.
معظم له در سال ۱۳۸۱ق(۱۳۴۰شمسی) بعدازاقامت کوتاه درزادگاهش، به نجف بازگشت.
بـعـد از رحلت آیت‌اللّه خوئی، آیت اللّه سیستانی یکی از تشییع کنندگان جنازه آن مرحوم بودند و نماز میت را بر او گذاردند. پـس از آن، زمـام مرجعیت حوزه علمیه را بدست گرفتند و شروع به فرستادن اجازات، تقسیم و پخش حقوق و تدریس از روی منبر آیت اللّه خوئی در مسجد (خضرا) کردند.
آیت‌اللّه سیستانی شهرت زیادی در عراق، کشورهای خلیج فارس، هند، آفریقا وپاکستان وافغانستان ،لبنان وبعضی دیگرکشورها دارد.
معظم له در سال ۱۳۸۱ق(۱۳۴۰شمسی) بعدازاقامت کوتاه درزادگاهش، به نجف بازگشت.
بـعـد از رحلت آیت‌اللّه خوئی، آیت اللّه سیستانی یکی از تشییع کنندگان جنازه آن مرحوم بودند و نماز میت را بر او گذاردند. پـس از آن، زمـام مرجعیت حوزه علمیه را بدست گرفتند و شروع به فرستادن اجازات، تقسیم و پخش حقوق و تدریس از روی منبر آیت اللّه خوئی در مسجد (خضرا) کردند.
آیت‌اللّه سیستانی شهرت زیادی در عراق، کشورهای خلیج فارس، هند، آفریقا وپاکستان وافغانستان و.. دارد.
خاطره حجت الاسلام دعایی(نماینده ولی فقیه درروزنامه اطلاعات) از رابطه صمیمی ایت الله سیستانی با امام خمینی وشهیدمطهری
سایت جماران نوشت: سید محمود دعایی اخیراً به نجف اشرف سفر کرده است و در ملاقاتی که با حضرت آیت الله العظمی سیستانی داشته، روایتی بدیع از رابطه گرم و صمیمیانه آیت الله سیستانی با امام را از زبان ایشان بازگو می‌کند. نوشته ذیل حاصل گفتگوی ما با حجت الاسلام و المسلمین دعایی است:
«من هر موقع که به نجف مشرف می‌شدم سعی می‌کردم محضر آیت الله العظمی سیستانی را درک کنم. من به ایشان ارادت و علاقه خاصی دارم. منش و روش ایشان، نقشی که ایشان در جهان تشیع و بلکه جهان اسلام دارند، نقش تعیین کننده‌ای که در پایداری نظام حاکم بر عراق دارند، نقش ایشان در پیشگیری از فروپاشی حکومت عراق و پیشگیری از نفوذ داعش و به هر حال، پیشگیری از هرنوع توطئه و فتنه‌ای که علیه کیان شیعه در می‌گرفت و می‌گیرد، نقش بسیار هوشمندانه و حیاتی است. اقل حق شناسی ما، به عنوان مسلمان شیعه ایرانی، سپاسمندی و نشان دادن درک این نقش‌آفرینی ممتاز یک مرجع بزرگ شیعه ایرانی است که مدت‌هاست پرتو نقش‌آفرینی و اثرگذاری‌اش در روندها و فرایندهای سیاسی و ایدئولوژیک، ابعاد منطقه‌ای و جهانی یافته است. ایشان بدون تردید یکی از نقش‌آفرینان کلان در محفوظ نگه داشتن عراق از شر آمریکا، داعش، وهابیون و بعثی‌هاست.
حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی می گوید:در این سفر هم مشتاقانه به محضر ایشان رفتم و همان سادگی و بی آلایشی سابق و همان محیط بسیار صمیمی و به دور از هر گونه تزیین و تشریفات را دیدم. آدم تصور می‌کند شخصیتی در موقعیت مرجعیت جهان تشیع باید دستگاه و دیوان و حاجب و دربان و سلسله مراتب و.... داشته باشد. اما این انسان بزرگ فارغ از همه این مسائل، در خانه محقر و بغایت ساده‌ای زندگی می‌کند و همانجا پذیرای مراجعان است؛ جهانی است بنشسته در گوشه‌ای...
ایشان در ملاقات‌هایشان در همان منزل روی یک موکت دوزانو می‌نشستند و اینک برای رعایت حال مهمانان اجازه داده‌اند که چهار پایه‌هایی در آن اتاق تعبیه شود. مشابه چهارپایه‌های چوبی که معمولاً در قهوه خانه‌های معمولی آنها را مشاهده می‌کنیم. نه ظاهری دارد که بوی تشریفات دهد و نه ارزش مادی که شائبه اسراف و تبذیر بگیرد. ساده و تمیز و مهربانانه.
دعایی:من در ملاقات سعی کردم دستشان را ببوسم و ایشان از بوسیدن دست امتناع داشتند و با تواضع اجازه ندادند. عرض ادب کردم به محضرشان و در دل مراتب ادب، حق شناسی و شکرگزاری خودم را به پیشگاه الهی بجا آوردم که این کوه عظیم علم و تقوی را لنگرگاه ثقل و ثبات عراق قرار داده است.
در این سفر، حضرت آیت الله العظمی سیستانی با لطف و عنایت خاصی که نسبت به همه مستقبلین و علاقمندانشان داشتند، تفقدی به من داشتند و فرمودند که «من تا به حال سعی کرده‌ام مصاحبه‌های تو را بخوانم و خوانده‌ام؛ و نکته‌ای در مصاحبه‌های شما بوده و من می‌خواهم توضیح دهم که ذهن شما روشن شود.»
موضوع از این قرار بود که من در گذشته، در رابطه با سفر مرحوم شهید مطهری به عراق خاطره ای را نقل کرده بودم که ما برای مرحوم شهید مطهری در بیرونی منزل امام جلوسی گذاشته بودیم. نشستی برای ایشان بود که دوستانشان بیایند و با ایشان دیدار داشته باشند. زمان آن نشست را شبی تعیین کرده بودیم که امام به بیرونی تشریف نمی‌آوردند. معمولاً عصر جمعه امام به بیرونی تشریف نمی‌آوردند و معروف بود که آن شب را مطالعه درسی داشتند. ما از این فرصت استفاده کردیم و سعی کردیم جلسه‌ای ترتیب دهیم که آقای مطهری جلوسی داشته باشند و دوستانشان برای دیدار و ملاقات ایشان بیایند. تصادفاً، امام وقتی مطلع شدند که آقای مطهری آنجا نشست دارند، به احترام آقای مطهری و علاقه‌ای که به ایشان داشتند به بیرونی آمدند و از اول تا آخر در آن جلسه نشستند.
من در خاطراتم نقل کرده بودم که یکی از شاگردان حضرت آیت الله سیستانی که از یاران حضرت امام بود به اطلاع ایشان رسانده بود که آقای مطهری در آنجا جلوس دارند و ایشان سؤال کرده بودند که «آیا خود آقای خمینی هم می‌آیند و می‌نشینند؟» و آن شاگرد گفته بود «نه، امشب شبی است که ایشان معمولاً به بیرونی تشریف نمی‌آورند.»
آقای سیستانی هم برای ملاقات با آقای مطهری آمده بودند و ملاقات خوبی هم بود و رفتند. تلقی دوست ما این بود که آقای سیستانی گمان میکردند که امام نمی‌آیند و وقتی آمدند دیدند امام هستند فلذا ملاقات با امام به شکلی به ایشان تحمیل شد. در صورتی که آقای سیستانی هم نسبت به امام و هم نسبت به آقای مطهری علاقه ویژه‌ای داشتند و از این فرصتی که پیش آمده بوده طبیعتاً می‌توانستند شادمان باشند.
من در مصاحبه‌ای این داستان را از آن دوست نقل کرده بودم و در واقع روایت آن دوست را بازنشر داده بودم که انگار به بهانه ملاقات با آقای مطهری، ملاقات با امام به حضرت آیت الله سیستانی تحمیل شد وایشان، شاید در برابر یک عمل انجام شده قرار گرفتند.
اما ایشان با بزرگواری بسیار، به من فرمودند که "آن ملاقات آقای مطهری را آقای احمدی شاهرودی به من اطلاع داد؛ به من گفت که آقای مطهری آمده‌اند و در بیرونی منزل آقای خمینی نشست دارند. وقتی ایشان گفت، من بدون توجه به اینکه آقای خمینی هستند یا نیستند به ملاقات ایشان رفتم".
همچنین حضرت آیت الله سیستانی تصریح داشتند «من نسبت به آیت الله آقای خمینی علاقه دیرینه ای داشتم و متوالی و متعدد خدمت ایشان رسیده بودم و با ایشان ملاقات‌ها و مذاکراتی داشتم. حتی مواردی پیش می‌آمد که ضرورتی اقتضا می‌کرد پیامی را بین ایشان و آقای خویی منتقل کنیم من این خدمت را انجام می‌دادم و این نقش را ایفا می‌کردم و از علاقمندان دیرینه ایشان بودم. اینکه نقل شده اگر من می‌دانستم ایشان آنجا بوده‌اند نمی‌آمدم، قطعاً واقعیت ندارد و من دلم می‌خواهد که این ذهنیت را شما تصحیح کنید.»
اینک از این فرصت استفاده میکنم و ضمن پوزش از پیشگاه بزرگوارانه ایشان، نظر قاطع ایشان نسبت به مرحوم امام را بیان میکنم و امیدوار هستم که خداوند سایه این عالم بزرگ را که با دقت و ریزبینی مسائل ریز و درشت جهان اسلام و عراق و ایران را زیر نظر دارند، بر سر همه شیعیان و ملت‌های مسلمان برقرار و پایدار بدارد.»
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:آقای دعایی درزمان اقامت امام درعراق یک برنامه ای در رادیوعراق رااداره می کرد و اوائل انقلاب سفیرایران درعراق بود
علت انتخاب من به عنوان سفیر ایران در عراق به نگاه امام درباره حسن همجواری با همسایگان بازمی‌گشت. وقتی که مرحوم حاج احمد آقا آمد و این پیشنهاد امام را به من داد من به ایشان گفتم که مصلحت نمی‌دانم که سفیر شوم چراکه به هر حال من سابقه کار دیپلماتیک ندارم و یکسری آموزش‌هایی لازم دارد و من که طلبه‌ای بودم که هرچند در فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتی بودم اما کار دیپلماتیک نکرده بودم و سابقه این کار را نداشتم و روحانی هم هستم. اگر از ناحیه ما به دلیل ناآشنایی با سیستم و اصول دیپلماتیک خطایی سر بزند دامن روحانیت را می‌گیرد و من ترجیح می‌دهم که سفیر نشوم.
* ایشان پیغام را خدمت امام بردند و امام در ابتدا نوعی تحسین کرده بودند که به هر حال پیشنهادی به کسی شده اما او به دلایلی که منطقی هم هست نمی‌پذیرد. به بیان دیگر این عدم پذیرش را امام حمل بر تقوا کردند منتها فرمودند که استدلال دیگری دارند.
امام فرمودند که در دوران اقامتشان در عراق فلانی یعنی من که واسطه ما با مسئولان امنیتی و سیاسی عراق بوده، اگر سفیر شود، نشان‌دهنده نوعی حسن‌نیت از طرف ما است.
یعنی ما می‌خواهیم به عراقی‌ها بگوییم که عنصری را اعزام می‌کنیم که او را شما به زیبایی می‌شناسید و از او سابقه ارتباطی دارید. به دلیل اهمیتی که برای این ارتباط داریم می‌خواهیم کسی انتخاب شود که این سوابق و صلاحیت را داشته باشد و من از ایشان می‌خواهم که پیشنهاد را بپذیرند.
* در ملاقاتی که با رییس‌جمهور وقت عراق، حسن البکر، داشتم او با یک صمیمت و صفایی با من برخورد کرد و تحسین کرد انتخاب من را. برای امام سلام و درود فرستاد و از برخی تعدی‌های مرزی که در آن ایام شده بود عذرخواهی کرد و توجیه کرد و گفت که طبیعتا وقتی هواپیمایی در مرز می‌خواهد برای شناسایی و کنترل عناصر ناراضی داخلی حرکتی کند ممکن است در یک حرکت چند کیلومتر آن‌طرف‌تر برود که این موضوع نباید تجاوز تلقی شود.
* کودتای حزبی در حزب بعث صورت گرفت، حسن البکر استعفا داد و صدام رسما رییس‌جمهور شد. او در نطق‌های تعیین‌کننده‌اش نسبت به ایران موضع گرفت و عمده فعالیت‌هایی که داشتن تحریک اعراب منطقه و هموطنان خوزستانی ما و حتی کُردهای ایرانی ما بود. من اعتراضاتی را به این ادعاها و مطالبی که در روزنامه‌های‌شان بود با مراجعه به وزارت خارجه ابلاغ می‌کردم. آنها هم متقابلا اعتراضاتی داشتند نسبت به آنچه یا در روزنامه‌های ما مطرح می‌شد یا آنکه مسئولان سیاسی ما عرضه میکردند.
* در یک مقطع جدی که من ملاقاتی با وزیر خارجه‌شان داشتم، گفتم که شما می‌دانید که من علاوه بر اینکه نماینده دیپلماتیک هستم و از طرف وزارت خارجه به عنوان سفیر انتخاب شده‌ام سوابق نزدیکی و آشنایی با رهبر انقلاب را هم دارم. خب شما چه مشکلی دارید و چرا مطرح نمی‌کنید؟ در ملاقات بعد که من پذیرفته شدم پیامی از طرف صدام به من داده شد و پیام جالبی بود. صدام پیشنهاد داده بود که من به ایران بیایم و رأساً از امام خمینی نماینده‌ای را درخواست کنم که تام‌الاختیار بیاید و در عراق با صدام حسین مذاکره کند..که امام نپذیرفت،/
دیدار «یان کوبیچ»، فرستاده ویژه سازمان ملل باآیت الله سیستانی
بر اساس بیانیه‌ای که امروز (پنجشنبه۸ آذر ۱۳۹۷) بعد از این دیدار منتشر شده است، آیت‌الله سیستانی در این دیدار گفت: «دولت جدید [عراق] مأموریت بزرگی دارد و ایشان منتظرند آثار موفقیت این دولت به ویژه در زمینه مبارزه با فساد، ایجاد فرصت‌های شغلی برای بیکاران، بازسازی مناطق آسیب دیده از جنگ، بازگرداندن آوارگان به مناطق خود به شیوه مناسب و تأمین خدمات ضروری به شهروندان عراقی را ببینند».
مرجعیت عالی شیعیان عراق همچنین طی این دیدار، بر ضرورت این نکته تأکید کردند که همکاری ائتلاف‌های سیاسی در پارلمان عراق با دولت این کشور گام‌های واقعی در راستای بهبود اوضاع این کشور بوده است.
آیت‌الله سید علی سیستانی همچنین بر اهمیت حاکمیت عراق و عدم دخالت دیگران در امور داخلی این کشور تأکید کردند.
فرستاده ویژه سازمان ملل به عراق بعد از ظهر پنجشنبه (هشتم آذر ۱۳۹۷) به همراه هیأتی وارد نجف اشرف شد و قرار است با «مقتدی الصدر»، رهبر جریان الصدر عراق نیز دیدار و گفت‌وگو کند.
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:سفر و به سه روزه پاپ به عراق :این سفر از روز جمعه۵مارس۲۰۲۱( ۱۵ اسفند ۱۳۹۹) آغاز شد.
این اولین سفر خارجی پاپ از زمان شیوع ویروس کرونا است
پاپ فرانسیس با رهبر معظم شیعیان عراق ، آیت الله العظمی علی سیستانی در دفتر خود در شهر قدیمی نجف دیدار کرد.
در بیانیه دفتر آیت الله سیستانی درباره این دیدار که حدود یک ساعت به طول انجامید، آمده است:« آیت الله سیستانی بر اهمیت زندگی در امنیت و صلح شهروندان مسیحی به عنوان بخشی از جامعه عراق تاکید کرد... وی همچنین بر اهمیت نقش رهبران جهانی در متوقف ساختن رنج ها تاکید کرد.»
درپی استعفای پاپ بندیکت شانزدهم،« پاپ فرانسیس» به رهبری کاتولیکهای جهان برگزیده شد.
پاپ بندیکت شانزدهم، رهبر کاتولیک های جهان در روزشنبه ۱۶فوریه ۲۰۱۳ (۲۸ بهمن ۱۳۹۱) استعفا داد.
دیدار شیخ عیسی قاسم عالم مجاهد بحرینی با آیت الله سیستانی
دیدار«آیت‌الله عیسی قاسم» رهبر شیعیان بحرین با «آیت‌الله سید علی سیستانی» مرجع عالی قدر شیعیان عراق در شهرنجف .
مدیریت سایت-پیراسته فر:سید علی خمینی کوچکترین فرزند مرحوم حاج سید احمد خمینی وحجت‌الاسلام سیدعلی خمینی،
آخرین فرزند مرحوم سیداحمد خمینی، با دختر حجت‌الاسلام والمسلمین شهرستانی داماد و مسوول دفتر آیت‌الله سیستانی در ایران وصلت کرده است.(دامادِ داماد آیت الله سیستانی)
حجت‌الاسلام سیدعلی خمینی-فرزندکوچک سیداحمدآقا خمینی- با دختر حجت‌الاسلام شهرستانی(داماد و مسوول دفتر آیت‌الله سیستانی در ایران) وصلت کرده است./خرداد ۱۳۸۷/پایان توضیح نگارنده.
منزل حجت الاسلام سیدعلی خمینی-نجف
امام خمینی ازبین نوه ها علاقه عجیبی به«علی» داشت،پدرش احمدآقانقل می کرد:
روزی داخل اتاق شدم،دیدم علی روی دوش امام سوارشده ،این تعلق تاحدی بوده که درآخرهای عمرامام خمینی،وقتیکه ایشان عازم بیمارستان برای بستری شدن بود،خانواده سعی کردند،علی درمعرض دیدامام قرارنگیرد مردم ایران او را «علی کوچولوی امام خمینی»نامیدند.
تصویر پیاده روی برادران خمینی (حسن- علی و یاسر) در جنگل های گیلان در ادامه آورده می شود. ۵ اردیبهشت ۱۳۹۵
سه برادر–سیدحسن-سیدیاسر-سیدعلی
محل سکونت امام خمینی - در جنوب شهر قدیم نجف، در بخش غربی شارع الرسول و در نزدیکی کتابخانه امیرالمؤمنین ومقبره علامه امینی قراردارد.
منزل امام خمینی درنجف
گفتنی است رئیس جمهور کشورمان در آخرین روز سفر خود در عراق، میهمان مردم شهر نجف بود و پس از زیارت حرم مطهر امیرالمومنین(ع) با تعدادی از مراجع عظام تقلید و علمای این شهر دیدار کرد.
مهمترین دیدار«ملاقات باآیت الله سیستانی»بود
دیدارنماینده آیت الله سیستانی از-نجف-حرم امیرالمؤمنین علی علیه السلام.
حجت الاسلام والمسلمین شهرستانی (نجف) استقبال سید نزار هاشم حبل المتین تولیت آستان مقدس علوی ،عدنان الزرفی استاندار نجف/۲۵ فروردین ۱۳۹۴
رهاوردهای سفر رئیس جمهوری اسلامی ایران به عراق با حضور حسن روحانی در بیت حضرت آیت‌الله العظمی سیستانی در نجف اشرف و دیدار و گفت‌وگوی او با این مرجع عالیقدر تکمیل شد. این دیدار که صبح دیروز پس از تشرف حسن روحانی به حرم مطهر امیرالمؤمنین حضرت علی (ع) در نجف اشرف برگزار شد، یکی از پربازتاب‌ترین و جلب توجه کننده‌ترین ملاقات‌هایی بود که در سفر سه روزه روحانی به عراق رقم خورد.
لحظات ورود رئیس جمهور به بیت آیت الله سیستانی
این اولین ملاقات آیت الله سیستانی با ریئس جمهور ایران بود
مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی باآیت الله سیستانی ملاقات داشت ولی درمقام «رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام»بود.
این نخستین بار بود که مرجع صاحب نفوذ شیعیان عراق در بیت خود میزبان یک رئیس جمهوری ایران شد. آخرین دیدار آیت‌الله سیستانی با یک فرد صاحب مقام از ایران اردیبهشت ۱۳۹۲ و در جریان سفر مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی به عراق انجام شده بود.دیدار صمیمانه روحانی با حضرت آیت‌الله العظمی سید علی سیستانی در حالی انجام شد که محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه، محمود واعظی رئیس دفتر رئیس جمهوری و ایرج مسجدی، سفیر ایران در بغداد او را همراهی میکردند.
آیت‌الله سیستانی از جمله مراجعی است که اگر چه به عنوان یک مرجع سنتی و بی تمایل به ایفای نقش در امور سیاسی روزمره معرفی شده و گفته شده که به دلایل امنیتی به ندرت از خانه خود خارج می‌شود، اما از درون بیت خود با بیشترین نفوذ ممکن در میان مردم عراق توانسته است این کشور را در بزنگاه‌های تاریخی رهبری کند. چنان که بعد از حمله داعش به عراق و سقوط موصل درسال ۲۰۱۴، آیت‌الله سیستانی با اعلام فتوای جهاد کفایی از شهروندان عراقی خواست برای حفظ کشور به یاری نیروهای مسلح این کشور بشتابند و همین فتوا زمینه‌ساز تشکیل نیروهای حشدالشعبی عراق شد. این مرجع شیعه همچنین پس از بحران در روابط دولت مرکزی عراق و منطقه کردستان این کشور با دعوت از هر دو طرف به گفت‌وگو برای حل مشکلات فیمابین نقش قابل توجهی در کمک به حل بحران داشت.
لحظات خروج رئیس جمهورایران ازبیت آیت الله سیستانی
به این ترتیب نفوذ و تأثیرگذاری آیت‌الله سیستانی در کشوری که نخست وزیرش به عنوان عالی‌ترین مقام اجرایی از میان سیاستمداران اهل تشیع انتخاب می‌شوند، از جمله دلایلی است که دیدار روز گذشته رئیس جمهوری ایران با او را به یکی از دستاوردهای مهم سفر روحانی به عراق تبدیل می‌کند. سفری که با هدف تقویت رابطه راهبردی ایران و عراق در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و امنیتی و در برابر تلاش‌های امریکا برای مجبور کردن دولت عراق به کاهش روابط با ایران انجام شد و با توجه به محتوای مذاکرات انجام شده و بیانیه مشترک پایانی نشان داد که در دستیابی به اهداف پیش‌بینی شده مؤثر بوده است و در نقطه اوج خود به توافق دو کشور برای پایبندی به قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر و اجرای آن تأکید داشت.
با چنین رویکردی دیدار رئیس جمهوری ایران با مرجع صاحب نفوذی که بارها به مخالفت با سیاست‌های مداخله‌جویانه امریکا در عراق و در روابط تهران و بغداد برخاسته و خواستار حفظ توازن و تعادل در روابط خارجی عراق شده است همچون تضمینی برای تقویت مناسبات سازنده دو کشور عمل می‌کند.به گزارش شفقنا، آیت‌الله العظمی سیستانی در این دیدار از هرگونه اقدامی در راستای تقویت روابط عراق با همسایگان خود، بر اساس منافع طرفین و احترام به حاکمیت کشورها و عدم دخالت در امور داخلی آنها استقبال کرد.
او با اشاره به جنگ سرنوشت ساز ملت عراق برای شکست تجاوز داعش، جانفشانی‌های بزرگ مردم قهرمان عراق بر پیروزی بر این گروه تروریستی و دور ساختن خطر آن از کل منطقه و همچنین نقش دوستان در تحقق این مسأله را یادآور شده و مورد تمجید قرار دادند. مرجع عالی قدر شیعیان در پایان سخنان بر لزوم این مسأله تأکید کرد که سیاست‌های منطقه‌ای و بین‌المللی در این منطقه حساس متعادل و متوازن باشد تا ملت‌های آن را از خسران و مصائب بیشتر مصون بمانند. رئیس جمهوری اسلامی کشورمان نیز در این دیدار نتایج مذاکرات خود با مسئولان عراقی و آنچه در چارچوب تقویت روابط دوستی و حسن همجواری میان دو کشور به دست آمده را تشریح کرد.
دیداررئیس جمهور بادیگر مراجع تقلید نجف
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست جمهوری، حجت‌الاسلام حسن روحانی در شهر نجف با تنی چند از دیگر مراجع عظام تقلید نیز دیدار کرد:
آیت‌الله فیاض، آیت‌الله بشیرنجفی و آیت‌الله محمدسعید حکیم از جمله مراجعی بودند که رئیس جمهور کشورمان با آنها دیدار کرد.
آیت‌الله فیاض در دیدار روحانی گفت: جمهوری اسلامی ایران پرچمدار حکومت شیعه است و چشم همه شیعیان جهان به ایران است. رئیس جمهور نیز در این دیدار تأکید کرد که همه دولت‌ها می‌دانند جمهوری اسلامی ایران از حقوق حقه همه مسلمانان و بویژه شیعیان حمایت و پشتیبانی می‌کند. روحانی همچنین به مذاکرات خود با مقام‌های عراقی اشاره کرد و اظهار داشت: مباحث و موارد مورد علاقه دو طرف در این مذاکرات در فضایی دوستانه و برادرانه مطرح و دستاوردهای خوبی در راستای منافع دو ملت حاصل شد.
آیت الله شیخ «بشیر نجفی»فرزندآیت الله نجفی، از مراجع تقلید نجف اشرف ،اصالتاً هندی تبار است.
آیت‌الله العظمی بشیر نجفی نیز در دیدار با رئیس جمهوری کشورمان با بیان اینکه تشکیل حکومت اسلامی واقعی در ایران توفیقی بزرگ در دنیا است، گفت: «ایران صدای شیعه و مسلمانان واقعی است و انشاءالله خداوند به مسئولان جمهوری اسلامی ایران توفیق دهد که عزت اسلام را در دنیا افزون کنند.»
حسن روحانی در این دیدار با اشاره به روابط خوب و روبه توسعه ایران و عراق در زمینه‌های گوناگون و توافقات مثبت دو کشور در راستای گسترش بیش از پیش مناسبات فی مابین اظهار داشت: خوشبختانه امروز مسئولان ایرانی و عراقی اراده جدی برای توسعه همکاری‌ها و روابط تهران-بغداد دارند.رئیس جمهور تلاش و همکاری برای حل و فصل مسائل و مشکلات پیش روی دو کشور و منطقه گفت: خوشبختانه اکنون شرایط برای همکاری و تعامل بیش از پیش میان ایران و عراق و نقش‌آفرینی بیشتر دو کشور در مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی از هر زمان دیگری فراهم‌تر است.
آیت الله محمدسعیدحکیم «نوه دختری سیدمحسن حکیم»
سید محمدسعید طباطبایی حکیم، در سال ۱۳۵۴ق، برابر با ۱۳۱۴ش، در شهر نجف به دنیا آمد. پدرش سید محمدعلی از استادان سطوح عالی حوزه علمیهٔ نجف و مادرش دختر سید محسن حکیم بود.
اسفند ۱۳۹۴
آیت‌الله سید محمدسعید حکیم نیز در دیدار رئیس جمهوری ایران با آرزوی توفیق برای دکتر روحانی و همه مسئولان ایرانی در انجام وظایف خود، تأکید کرد: «مسئولان ایران و عراق باید به واسطه دیدگاه‌های مشترک در زمینه‌های گوناگون، در راستای مصلحت دو ملت تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی کنند.» او با اشاره به تحولات منطقه، جهان اسلام و تشیع و توطئه‌های دشمنان برای ایجاد فاصله میان دولت‌ها و ملت‌های مسلمان منطقه، بر ضرورت تقویت وحدت و انسجام در برابر نقشه‌های دشمنان تأکید کرد. روحانی همچنین عصر دیروز مسجد کوفه و حرم های مطهر واقع در این مسجد را زیارت کرد. رئیس جمهوری سپس از نجف عازم تهران شد.
ملاقات رئیس جمهور باسید علی خمینی و محتشمی پور
حسن روحانی در بدو ورود به نجف با حضور در حرم حضرت علی(ع)، مرقد مطهر و نورانی آن حضرت را زیارت و پس از اقامه نماز در این بارگاه نورانی، در فضایی معنوی زیارتنامه امیرالمؤمنین(ع) و ادعیه متبرکه را قرائت کرد. رئیس جمهوری همچنین با حضور در صحن و شبستان حضرت زهرا(س) و بازدید از آن در جریان روند اقدامات انجام شده توسط ستاد بازسازی عتبات عالیات در مسیر اجرای طرح‌های توسعه حرم‌های مطهر ائمه معصومین(ع) در عراق قرار گرفت.رئیس جمهوری اسلامی ایران همچنین در بیت امام خمینی(ره) در نجف اشرف که یادآور خاطرات روزهای زندگی پر مشقت امام راحل در دوران تبعید ایشان به این شهر بود حضور یافت و در دفتر یادبود آن نوشت: «تشرف به بیت امام راحل برایم یادآور خاطرات سال 1346 است که در نجف مشرف بودم. مهاجرت، ساده زیستی، علم و عرفان امام در کنار مردم شناسی و جهان بینی دقیق توانست بزرگ‌ترین انقلاب قرن را به ثمر برساند.»
در جریان این بازدید حجت‌الاسلام والمسلمین علی اکبر محتشمی پور و حجت‌الاسلام علی خمینی یادگار امام نیز که مدتی است در نجف اشرف مجاور حرم امیرالمؤمنین شده‌اند، حضور داشتند. گفتنی است که دو خاندان اهل روحانیت سیستانی و خمینی به سبب وصلت نواده امام با صبیه آیت‌الله شهرستانی نماینده آیت‌الله سیستانی در ایران و داماد او به یکدیگر پیوند خورده‌اند.
مهر ماه سال جاری بود که خبر رسید سید علی خمینی برای دو هدف درس دادن و درس خواندن در محفل درس آیات عظما حکیم و سیستانی به نجف هجرت کرد. محل استقرار او در نجف همان بیت امام است که از سوی مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام بازسازی شده و توسعه پیدا کرده است. سید علی علاوه بر تحصیلات حوزوی، در رشته فلسفه دین از پردیس فارابی در قم هم مدرک ارشد خود را دریافت کرده است و اساتید حوزه تلمذ او در نجف را سبب هم افزایی دو حوزه نجف اشرف و قم ارزیابی کردند.
ازچپ:حامد الخفاف،رییس دفتر آیت الله سیستانی،ایت الله سیدجوادشهرستانی
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:درخبرروزنامه ایران، وتاریخ ایرانی ،اصلاحات واضافاتی انجام گرفته شده است.
آیت‌الله محمداسحاق فیاض (متولد ۱۳۰۹ش -افغانستان) ازمرجع تقلید حوزه علمیه نجف می باشد.
ازدیگر برنامه های رئیس جمهور ،بازدیداقدامات ستادبازسازی درنجف بود:
بازدیدرئیس جمهور ازصحن حضرت زهرا(س) چهارشنبه، ۲۲ اسفند ۱۳۹۷-حسن پلارک-سمت چپ حسن روحانی
البته ستادبازسازی عتبات درکشورعراق ازسال ۱۳۸۲ باسفر مهندس حسن پلارک تشکیل شد که تمرکز اولیه روی حرم مطهرامیرالمؤمنین علیه السلام -نجف-بود
۲۲هکتار صحن فاطمه زهرا
مشخصات فنی طرح توسعه حرم علوی : صحن فاطمه زهرا(س)
زیربنا ۲۲۰۸۳۰متر مربع (در زمینی به طول ۴۰۰ متر و عرض ۱۵۰)
شامل:
۱- قسمت زیارتی به مساحت ۱۰۹۰۰۰ متر مربع
۲- قسمت عمومی به مساحت کل ۹۷۹۵۰ متر مربع با کاربری:
موزه : به مساحت ۱۷۹۰۰ متر مربع
کتابخانه : به مساحت ۱۶۳۰۰ متر مربع
بخش اداری :به مساحت ۲۲۵۵۰ متر مربع
مهمانسرا و رستوران حرم : به مساحت ۲۳۴۰۰ متر مربع
سرویس های بهداشتی و وضوخانه : به مساحت ۶۸۰۰ متر مربع
پارکینگ : به مساحت ۱۱۰۰۰ متر مربع
۳-فضاهای جانبی به مساحت۱۳۸۸۰ متر مربع شامل:
ساختمان تاسیسات موتورخانه‌های مرکزی: به مساحت ۲۷۸۰ متر مربع
قدمگاه امام زین العابدین (ع) : به مساحت ۳۲۰۰ متر مربع
تونل زیر گذر: به مساحت ۳۹۰۰ متر مربع و رواق‌های اطراف مجموعه به مساحت ۴۰۰۰ متر مربع.
خاکبرداری تاغمق ۱۷متری زمین انجام می گیرد
صحن حضرت زهرا (س) شامل: موزه، کتابخانه، مهمانسرا و رستوران، شبستان و ساختمان اداری و فرهنگی باشد که در طراحی و معماری این صحن، به ویژه شبستان آن (با ظرفیت پذیرش ۱۰۰ هزار زائر)، از هنر و معماری اصیل ایرانی بهره گرفته خواهد شد.
صحن فاطمه زهرا-نجف
این پروژه از سال ۱۳۸۹ توسط ستاد بازسازی عتبات عالیات در ایران و با مشارکت مهندسان و هنرمندان ایرانی، پس از امضاء دیوان وقف شیعی عراق، وزارت بلدیه و تولیت حرم حضرت امیرالمومنین (ع) آغاز شد.
دیدارهاشمی رفسنجانی با علمای عراق
توضیح نگارنده-پیراسته فر:آیت الله هاشمی رفسنجانی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام ،درسفربه عراق ،روزپنجشنبه ۱۵ اسفند ۱۳۸۷، با آیت الله سیستانی،
آیت الله بشیر نجفی، آیت الله محمدسعید حکیم و سیدصدر الدین قبانچی امام جمعه نجف اشرف دیدار کردند.
تاریخ ایرانی (اردیبهشت ۱۳۹۲ )جزئیات دیدارهاشمی رفسنجانی را باآیت الله سیستانی اینگونه می نویسد:آقای هاشمی رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام(۱۴ اسفند ۱۳۸۷) در سفری عازم کشور عراق شد. آقای هاشمی در این سفر با رئیس جمهور عراق و آیت الله سیستانی دیدار کرد.
روزنامه جمهوری اسلامی که گفته می شود مواضع نزدیکی به« رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام» دارد، پس از این سفر، اقدام به انتشار جزئیات آن در چندین گزارش جداگانه کرد.
در شانزدهمین گزارشی که از سفر آقای هاشمی در «روزنامه-جمهوری اسلامی- مسیح مهاجری» منتشر شد، به دیدار او با آیت الله سیستانی اشاره شده که در آن این مرجع تقلید شیعیان درباره لزوم تبعیت آقای هاشمی از رهبر معظم انقلاب اسلامی نکاتی را بیان کرده اند.
در این گزارش که با عنوان "با هاشمی رفسنجانی در حیاط خلوت سردار قادسیه" و در ۹ خرداد ماه امسال (۱۳۹۲)منتشر شده، عنوان شده است که در ابتدای دیدار، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام از عملکرد آیت الله سیستانی در عراق تشکر می کنند.
در ادامه این گزارش آمده است: "آیت الله سیستانی به رسم همه علما که خودشان را هیچ کاره می دانند و به قول معروف شکسته نفسی می کنند در جواب گفتند : همه کارهای عراق دست شماست شما باید ائتلاف را حفظ کنید من که کاره ای نیستم و اینجا چیزی دست من نیست اختیاردار من نیستم .
آقای هاشمی رفسنجانی گفتند : بله شما قانونا اختیاری ندارید ولی نفوذتان زیاد است و می توانید کارهای فوق قانون انجام بدهید و مردم عراق و مسئولین هم از شما اطاعت می کنند.
پیدا بود که آیت الله قصد ندارند به این بحث تن بدهند و میخواهند موضوع را عوض کنند. لذا در جواب گفتند: شما اگر خودتان در ایران متحد باشید همه مشکلات حل خواهد شد.
آقای هاشمی رفسنجانی گفتند : ما اختلاف نداریم . من و رهبری با هم خیلی خوب هستیم و هیچ مشکلی نداریم. البته گاهی اختلاف نظرهائی پیش می آید ولی هر جا نتوانیم حل کنیم من کوتاه می آیم و از ایشان تبعیت می کنم .
آیت الله سیستانی گفتند : بله خبر دارم که شما گفته اید نظر ایشان برایتان حجت است و تبعیت می کنید ولی مصاحبه آقای زیباکلام باشما را که خواندم دیدم شما با هم اختلاف زیادی دارید. این کتاب برای من مهم بود و من آنرا دو بار خواندم .
آقای هاشمی رفسنجانی گفتند : اینها مهم نیست چون مباحث فکری است . آنچه مهم است اینست که در عمل ما متحد عمل می کنیم و به نظر رهبری عمل می شود.
این بحث هرچه ادامه پیدا کرد آیت الله قانع نشدند و حدود نیمساعت به همین مطالب گذشت تا اینکه آقای افشار مسئول تشریفات از همه حضار خواست دو آیت الله را تنها بگذارند تا صحبت ها را بطور خصوصی ادامه دهند.
خبرگزاری ایسنا (۲۱خرداد ۱۳۹۳)اینطورمی نویسد:«اگر دست افراطیون را از تریبون‌های‌مان کوتاه کنیم و حکومت خودش را از این مسایل جدا کند ما با کسی دعوا نداریم. مگر شیعه‌هراسی از کجا شروع شد؟ مگر شیعه‌هراسی از کجا شروع شد و شدت گرفت؟ چرا در این هفت - هشت سال اخیر - دوران احمدی‌نژاد - اینقدر شدت گرفت؟ چرا تابه حال شیعیان چنین مشکلاتی را نداشتند.
آیت‌الله سیستانی به من گفتند شما در آنجا کارهایی می‌کنید که تاوان آن را مقلدین ما در کشورهای عربی می‌دهند و شیعیان ما تحت فشارند. بله ما هم افراطی شیعه داریم و هم افراطی سنی. کشورهای اهل سنت افراطی‌های خود را مهار کنند و ما هم افراطی‌ها را مهار می‌کنیم.
آقا هم همین حرف را زدند. ایشان در جمع ما خبرگان گفتند افراطی‌های شیعه و سنی مقصر این اختلافات‌اند.این کارهایی که این جور می‌کنند به نام ولایت و حرفهای عجیب و غریبی که می‌زنند عید‌الزهرا و امثال اینها خوب معلوم است که اهانت است.
خدا در قرآن به مسلمانان گفته: شما به بت‌ها بد نگوئید چون اگر بگوئید نتیجه آن می‌شود که آنها به خدا بد می‌گویند و آن وقت گمراه‌تر می‌شوند. ما اصل‌مان روشن است مبانی‌مان روشن است مشکلات عمده کشور زیر سر افراطی‌های شیعه و سنی است، طالبان و القاعده نمونه‌های بیرون هستند و ما هم از اینجا چیزهایی داریم.»
ضمناً آیت الله سیستانی درخواست ملاقات «احمدی نژاد،رئیس جمهوروقت»رانپذیرفت.
رئیس جمهوروقت در۱۲ اسفند ۱۳۸۶واردعراق شدو۳روزدرعراق بود(محموداحمدی نژادازسال ۱۳۸۶الی۱۲ بهار ۱۳۹۲رئیس جمهورایران بود)
همه تبعید”اخراج“های امام خمینی
چهارده۱۴سال ۳ماه دوری ازوطن/۲+ماه زندان۸ماه حصر
یازده ماه ترکیه+۱۳سال عراق+۴ماه فرانسه
سیزده ۱۳آبان۱۳۴۳–تیعیدامام خمینی به ترکیه
۱۳سال اقامت درنجف
۱۳مهر۱۳۴۴تبعیدازترکیه به عراق-نجف
۱۲مهر۱۳۵۷تبعید-اخراج-ازنجف به کویت
کویت اجازه حضوربه خاکش رانداد،بناچارامام چندساعت بعدبه عراق(بصره)برگشت وروزبعد۱۳مهر۵۷ازطریق فرودگاه بغدادبه «فرانسه»منتقل شد.
۱۴مهر۱۳۵۷وارد«پاریس»شد.
۲روزبعد(۱۶مهر)به حومه پاریس(نوفل لوشاتو)منتقل شد.
۱۲بهمن۱۳۵۷واردکشورایران شد.
ده۱۰روز(دهه فجر)هنوزتفاله های شاه(بختیار)حکومت متزلزلی داشتند.
۲۲بهمن حکومت شاه به زانودرآمد وحکومت بدست عاشقان خمینی درآمد.پیروزی انقلاب
ساعت۲۲:۲۳ شنبه ۱۳خرداد۱۳۶۸(٢٨ شوال ١۴٠٩)روح خدا به خدا پیوست.
حمله مسلحانه به کلیسای نیجریه ۵۰ کشته
در۰۴ دی ۱۳۹۰ نیز درسه کلیسا کشتارشده بود۲۶ نفرکشته شده بودندحمله مسلحانه به کلیسایی در نیجریه بیش از ۵۰ کشته بر جا گذاشت
افراد مسلح به سه روستا در شمال غرب نیجریه حمله کردند.(یکشنبه ۱۵ خرداد ۱۴۰۱)
مهاجمان درست در زمانی که جمعیت زیادی از مسیحیان برای شرکت در «جشن پنطیکاست» گرد هم آمده بودند با مواد منفجره و سلاح گرم به آنجا حمله کرده و مرتکب چنین جنایتی شدند.
پزشک یک بیمارستان در «اوو »به خبرنگاران اعلام کرد که دست کم جسد ۵۰ تن از شرکت کنندگان در مراسم «کلیسای کاتولیک سنت لوئیس» به بیمارستان این شهر منتقل شده است که در میان آنان جسد تعدادی کودک خردسال نیز دیده می شود.
یک مقام محلی و یک شهروند نیجریایی به خبرگزاری فرانسه گفتند که حداقل ۴۸ نفر در حملات افراد مسلح به سه روستا در ایالت«زامفارا» در شمال غربی نیجریه کشته شدند.
یک مقام اداری در استان باکورا در نیجریه با تایید تلفات گزارش شده گفت: «در مجموع ۴۸ نفر در سه روستای دمری، صابون گارین و کلاهی که بعد از ظهر جمعه مورد حمله قرار گرفتند، به دست گروهک‌های مسلح کشته شدند.»
شمال غربی و مرکز نیجریه طی چند سال گذشته همواره در معرض یورش گروه‌های مسلح و جنایتکار قرار گرفته است. آنها با یورش به روستاها اقدام به قتل، آدم‌ربایی برای اخاذی و غارت اموال مردم می کنند.
چندی پیش نیز در جریان حمله مسلحانه به چند روستا در مرکز نیجریه، نزدیک به ۸۰ نفر کشته و ۷۰ نفر ربوده شدند.
قتل عام درکلیسای کاتولیک نیجریه
در پی انفجار بمب و تیراندازی افراد مسلح در در کلیسای کاتولیک در جنوب غربی نیجریه؛ حداقل ۵۰ نفر کشته شدند. ویدیوهایی که از صحنه حمله منتشر شده، نشان می‌دهد که عبادت‌کنندگان غرق در خون روی زمین افتاده‌اند و دیگران بالای سر آنها در حال گریه هستند.
«اولوواروتیمی آکردولو» فرماندار ایالت اوندو در بیانیه‌ای با «شرورانه و شیطانی» خواندن این حمله، از نیروهای امنیتی درخواست کرد تا مهاجمان را ردیابی کنند. بر اساس گفته «اوگونمولاسوی اولووله» سیاستمدار محلی، در میان کشته‌شدگان تعداد زیادی کودک وجود دارند. تا این لحظه هیچ گروهی مسئولیت این حمله را به عهده نگرفته است.
رادیوفردا بنقل ازرویترزنوشت:حمله به کلیسای کاتولیک سنت فرانسیس در شهرک اوو
سخنگوی پلیس پلیس ایالت اوندو در نیجریه گفت، مهاجمان روز یکشنبه(۱۵ خرداد ۱۴۰۱) در حین عشای ربانی به کلیسا حمله کردند و نمازگزاران را در داخل و خارج کلیسا به رگبار بستند.
این مقام پلیس نیجریه اعلام نکرد که چند نفر در «کلیسای کاتولیک سنت فرانسیس» در «شهرک اوو» کشته یا زخمی شدند و تنها اضافه کرد که پلیس در حال تحقیق درباره علت این حمله است.
آراکونرین آکردولو، فرماندار ایالت اوندو که از صحنه این تهاجم و نیز از مجروحان در بیمارستان بازدید کرده است، حمله روز یکشنبه را یک «کشتار بزرگ» خواند که نباید اجازه داد بار دیگر اتفاق بیفتد.
هویت و انگیزه مهاجمان هنوز مشخص نشده است. شمال شرقی نیجریه صحنه حملات متعدد شورشیان اسلام‌گرا و گروه‌های مسلح جنایتکاران است که اغلب برای باج‌گیری اقدام به آدم‌ربایی می‌کنند. اما چنین حملاتی در جنوب غربی نیجریه بسیار نادر است.
محمدو بوهاری، رئیس جمهوری نیجریه، این حمله را محکوم کرد و آن را «فجیع» خواند. واتیکان نیز اعلام کرد که پاپ فرانسیس برای قربانیان این حمله دعا می‌کند.
گزارش‌ها حاکی است که اسقف و کشیش‌های کلیسای سنت فرانسیس از این حمله جان سالم به در برده‌اند. اما به گفته منابع درمانی، دستکم ۵۰ جسد به دو بیمارستان منطقه منتقل شده‌اند.
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:حمله به کلیسای کاتولیک سنت فیلیپ در ایالت جنوبی آرامبرا
مرداد ۱۳۹۶رادیو آمریکا نوشت:حمله دو مهاجم مسلح به کلیسایی در جنوب شرقی نیجریه، دستکم ۱۱ کشته و ۱۸ زخمی برجای گذاشت که به گفته مقام های محلی، وضعیت برخی زخمی ها وخیم است.
گزارش های اولیه به نقل از شاهدان عینی از حمله دو مهاجم مسلح به «کلیسای کاتولیک سنت فیلیپ» در ایالت جنوبی «آرامبرا »خبر می دهد. کمیسیونر پلیس آرامبرا اما بعدا تاکید کرد در حمله مرگبار روز یکشنبه تنها یک مهاجم مسلح اقدام به تیراندازی کرده است.
«ویلی اُبیانو» فرماندار آرامبرا می گوید دعوای طایفه ای احتمالا عامل کشتار در «کلیسای سنت فیلیپ» بوده است و تاکید کرد پلیس و مقام های محلی تا وقتی عامل حمله بدست عدالت سپرده نشود آرام نخواهند گرفت.
رادیوفردا بنقل ازرویترزنوشت:حمله به کلیسای کاتولیک سنت فرانسیس در شهرک اوو
سخنگوی پلیس پلیس ایالت اوندو در نیجریه گفت، مهاجمان روز یکشنبه(۱۵ خرداد ۱۴۰۱) در حین عشای ربانی به کلیسا حمله کردند و نمازگزاران را در داخل و خارج کلیسا به رگبار بستند.
این مقام پلیس نیجریه اعلام نکرد که چند نفر در «کلیسای کاتولیک سنت فرانسیس» در «شهرک اوو» کشته یا زخمی شدند و تنها اضافه کرد که پلیس در حال تحقیق درباره علت این حمله است.
آراکونرین آکردولو، فرماندار ایالت اوندو که از صحنه این تهاجم و نیز از مجروحان در بیمارستان بازدید کرده است، حمله روز یکشنبه را یک «کشتار بزرگ» خواند که نباید اجازه داد بار دیگر اتفاق بیفتد.
هویت و انگیزه مهاجمان هنوز مشخص نشده است. شمال شرقی نیجریه صحنه حملات متعدد شورشیان اسلام‌گرا و گروه‌های مسلح جنایتکاران است که اغلب برای باج‌گیری اقدام به آدم‌ربایی می‌کنند. اما چنین حملاتی در جنوب غربی نیجریه بسیار نادر است.
محمدو بوهاری، رئیس جمهوری نیجریه، این حمله را محکوم کرد و آن را «فجیع» خواند. واتیکان نیز اعلام کرد که پاپ فرانسیس برای قربانیان این حمله دعا می‌کند.
گزارش‌ها حاکی است که اسقف و کشیش‌های کلیسای سنت فرانسیس از این حمله جان سالم به در برده‌اند. اما به گفته منابع درمانی، دستکم ۵۰ جسد به دو بیمارستان منطقه منتقل شده‌اند.
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:در۰۴ دی ۱۳۹۰ نیز درسه کلیسا کشتارشده بود۲۶ نفرکشته شده بودند
درنخستین روز کریسمس درپی یک رشته انفجارها در سه کلیسا در نیجریه دستکم ۲۶ تن جان خود را از دست دادند. گروه اسلامگرای "بوکو حرام" مسئولیت این حملات را بر عهده گرفته است. سوءقصدهای این فرقه درسال ۲۰۱۱ جان ۴۶۵ نفر را گرفت.
در تنها یکی از انفجارها که در کلیسایی کاتولیک در شهر "مادالا" نزدیکی آبوجا، پایتخت نیجریه، رخ داد، بنا بر اعلام نیروهای امداد ۱۵ تن کشته شدند. شاهدان عینی قربانیانی که پیکرشان از میان آوار کلیسا خارج شده را ۲۶ نفر دانسته‌اند.
با مرگ مصدومان ممکن است شمار تلفات افزایش یابد
پلیس احتمال می‌دهد خودروی بمب‌گذاری‌شده، عامل انفجار در شهر مادالا بوده باشد. جسد دستکم ۳ پلیس نیز در میان قربانیان این حادثه به چشم می‌خورد. امدادگران از احتمال مرگ مصدومان و افزایش قربانیان خبر می‌دهند. مقام‌های مادالا هم از کمبود تجهیزات پزشکی، به ویژه خودروهای آمبولانس، ابراز نگرانی کرده‌اند.
انفجار دیگری نیز در یک کلیسا در نزدیکی شهر "جوس" در مرکز نیجریه رخ داد که به گفته‌ی شاهدان عینی چندین زخمی در پی داشت. در هنگام وقوع این انفجار ظاهرا صدای تیراندازی نیز شنیده شده است.
مقام‌های نیجریه‌ای از احتمال برنامه‌ریزی برای حملاتی هماهنگ ابراز نگرانی کرده‌اند. گزارش‌های تأییدنشده‌ای نیز از انفجارهایی در شمال شرق این کشور منتشر شده‌اند.
به گفته‌ی شاهدان عینی، ساختمان‌های اطراف محل‌های انفجار نیز آسیب دیده‌اند و تکه شدن اجساد، کشف هویت قربانیان را دشوار کرده است.
کلیسایی در شهر "گاداکا" در شمال شرقی نیجریه هدف انفجاری دیگر بوده است. گفته می‌شود در این حادثه نیز افرادی مجروح شده‌اند. ساکنان شهر "داماتورو" در شمال نیجریه از دستکم دو انفجار دیگر خبر داده‌اند که جزئیات بیشتری از آنها منتشر نشده است.
فرقه‌‌ی "بوکو حرام" رسما مسئولیت انفجارها را پذیرفت
روزنامه‌ی نیجریه‌ای "The Daily Trust" به نقل از سخنگوی گروه اسلامگرای افراطی "بوکو حرام" (Boko Haram) مسئولیت انفجارهای یکشنبه را بر عهده‌ی این فرقه دانسته است. رویترز نیز اندکی بعد گزارش داد که سخنگوی این گروه پیامی به همین مضمون را در اختیار خبرگزاری‌های دیگر قرار داده است.
"بوکو حرام" از قرار یعنی «اصول غربی گناه است». هواداران این فرقه میخواهند شریعت اسلام را در سراسر نیجریه جاری کند.
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:جمعیت ومساحت کشورنیحریه
کشور نیجریه با ۲۲۵ میلیون نفرجمعیت ، ۹۲۳۷۶۸ هزار کیلومتر مربع مساحت داردکه در غرب آفریقا در کنار خلیج گینه و در همسایگی کشورهای نیجر، بنین و کامرون واقع شده‌است.
این کشور از غرب با بنین، از شرق با چاد و کامرون و از شمال با نیجر همسایه است.
حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی درگذشت
خاطرات حجت الاسلام دعایی ازاتفاقات مؤسسه اطلاعات رادرادامه خواهیدخواند(توقیف اموال مؤسسه+توقیف ۳ روزه روزنامه اطلاعات)
«حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی» یار دیرین امام(درعراق ونوفل لوشاتو) ، نماینده امام خمینی ورهبرانقلاب در موسسه اطلاعات و نماینده ۶ دوره مجلس شورای اسلامی درگذشت(۱۵ خرداد ۱۴۰۱)
اولین سفیرایران درعراق
«حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی» از همراهان امام خمینی در دوران تبعید در شهر نجف و «سفیر جمهوری اسلامی ایران در عراق» بین سالهای ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۸ بود.خاطرات حجت الاسلام دعایی ازاتفاقات مؤسسه اطلاعات رادرادامه خواهیدخواند(توقیف اموال مؤسسه+توقیف ۳ روزه روزنامه اطلاعات)
«حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی» یار دیرین امام(درعراق ونوفل لوشاتو) ، نماینده امام خمینی ورهبرانقلاب در موسسه اطلاعات و نماینده ۶ دوره مجلس شورای اسلامی درگذشت(۱۵ خرداد ۱۴۰۱)
اولین سفیرایران درعراق
«حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی» از همراهان امام خمینی در دوران تبعید در شهر نجف و «سفیر جمهوری اسلامی ایران در عراق» بین سالهای ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۸ بود.ماجرای توقیف ۳ روزه روزنامه اطلاعات از ۱۴ تا ۱۷ اردیبهشت ۱۳۶۲
«حجت‌الاسلام سید محمود دعایی»یکی معتمدین امام خمینی در دوران تبعید درعراق و پاریس بود،این انقلابی نجیب که فعالیت‌های سیاسی خود را از اوایل دهه ۴۰آغاز کرده بود، در سال ۱۳۴۶ ناچار به خروج از ایران شد. او پس از این سال در سفرهای متعدد به عراق، لبنان، اردن، عربستان وبرخی از کشورهای اروپایی نقش مهمی در هماهنگی نیروهای ضدرژیم پهلوی ایفا کرد. او پس از سالها اقامت در عراق و همراهی با امام خمینی به پاریس(نوفل لوشاتو) رفت و در «پرواز انقلاب» همراه امام در۱۲ بهمن ۵۷ به ایران برگشت و فعالیت‌های خود را در نظام جمهوری اسلامی ایران ادامه داد، نمایندگی شش دوره نمایندگی مردم در مجلس شورای اسلامی وسرپرستی موسسه اطلاعات را هم در کارنامه خود دارد(متوفی ۱۵ خرداد ۱۴۰۱)
مؤسسه اطلاعات،تفاوت دیدگاه رجایی وبهشتی.
شایعاتی که علیه دعایی در اطلاعات مطرح شد
«حجت الاسلام سیدمحموددعایی» در باره‌ی شایعاتی که علیه او در اطلاعات مطرح شد، عنوان کرد: گذشت و گذشت و بعد از آن شایعه کردند که اینها تیمی هستند که آمدند بخورند و ببرند. ما نزدیک ۳۰ نفر نیروهایی بودیم که آمده بودیم و تا شش ماه از موسسه حقوق نگرفتیم و خاطرم است که دو مرتبه به آقای« هاشمی رفسنجانی» مراجعه کردم و خدا سلامتشان بدارد، مبالغی را از ایشان برای تقسیم بین دوستان گرفتم برای دوستانی که نیاز داشتند. دوستان خوبی بودند به شایستگی موسسه را هم قبضه کردند و هم اداره، تا اینکه بعد از شش ماه که جا افتادیم و می‌توانستیم به عنوان یک همکار رسمی در کنار همکاران قدیم قرار بگیریم، لیستی را تهیه کردیم و اسامی دوستان جدید را در مقابل جدولی بود که به اندازه نیازشان بنویسند که چقدر برایشان حقوق در نظر بگیریم.
کمترین مبلغ را دوستان انتخاب کردند یک موردش را می‌گویم که برای دوستان جالب است. خدا رحمت کند «مرحوم املایی»(حجت الاسلام محمد حسین املایی) یکی از همرزمان و روحانیت مبارز در عراق بود که با هم آمدیم و در یک حادثه ای آسیب دید.
خدا رحمت کند مرحوم شهید محمد منتظری معتقد بود ایشان شهید است. همسر ایشان در روابط عمومی مشغول بودند و ایشان در مقابل اسمش نوشته بود من ماهی ۳۰۰ تومان می‌خواهم و ما تعجب کردیم که چرا این مبلغ؟ ایشان گفتند، من روزی ۵ تومان تا کسی می‌گیرم و می‌آیم و ۵ تومان تا کسی می‌گیرم و می‌روم و ۱۰ تومان بیشتتر خرج ندارم. ماهی ۳۰۰ تومان کافی است. گفتیم خب زندگیت چه می شود؟ گفت بنیاد شهید حقوق می‌دهد و دیگر نمی‌خواهم. پس با کمترین مبلغ دوستان موفق شدند و پذیرفتند که آنجا را اداره کنند.
وقتی که ماشین اطلاعات توقیف شد
مدیرمسول روزنامه اطلاعات گفت: روزهای اولی که ما در اطلاعات بودیم، با مراجعه خیلی معناداری مواجه شدیم. از طرف بانک صنعت و معدن یک نفر برای پلمپ کردن ماشین روزنامه آمد. گفتیم که مساله چیست و آنها گفتند کار فرمای قبلی ایران چاپ، وامی از بانک ما گرفته و آن را نپرداخته و ماشین آلات را گرو گذاشتند.
ما آمده‌ایم ماشین را توقیف کنیم. ما پاسخ دادیم اموال مسولان موسسه که قبلا از شما وام گرفتند در اختیار بنیاد مستضعفان است. طبیعتا پاسخگوی شما بنیاد مستضعفان است به عنوان صاحب آن اموال شما به آنجا مراجعه کنید. آنها به بنیاد مستضعفان مراجعه کرده بودند و بنیاد گفته بود که هیچ چیزی در اختیار ما نیست.
اینها باز سراغ ما برگشتند من می‌دانستم که برخی اموال در اختیار بنیاد مستضعفان است، من جمله ساختمانی در خیابان بهار پشت ورزشگاه شهید شیرودی، ساختمان سازمان جوانان و دوشیزگان بود. یک باشگاهی بود که سالن سینمایی داشت استخر، امکانات ورزشی و تفریحی داشت و کارکنان موسسه ماهی یک دفعه به آنجا می‌رفتند. این باشگاه را بنیاد مستضعفان اجاره داده بود. بخشی از آن را به روزنامه آقای «دکترحبیب الله پیمان» روزنامه «اُمَّت» اجاره داده بود.
آقای «امیرخانی» مسئول امور مالی و دفتری «نشریه امت» بود و ما با ایشان آشنا بودیم.
من به ایشان گفتم که این ساختمان را شما از بنیاد اجاره کرده‌اید و ایشان هم گفتند بله و هر ماه هم اجاره می‌پردازیم. گفتم هر ماه که اجاره را می‌پردازید فیش و سر رسید می‌گیرید؟
گفتند بله، گفتم ممکن است شما رونوشت اجاره نامه و کپی یکی از رسیدهای اجاره را به ما بدهید. نامه‌ای هم که بنیاد برای بانک صنعت و معدن نوشته بود که هیچ چیزی در اختیارمان نیست، را هم گرفتیم، هر دو اینها را در روزنامه چاپ کردیم.
ماجرای ادغام کیهان و اطلاعات
«حجت الاسلام سیدمحموددعایی» همچنین در ادامه خاطراتش در جمع خبرنگاران ایسنا گفت:
آن موقع آقای «کریمی »مسولیت اموال بنیاد را داشتند ایشان اعتراض کردند که شما چرا این کار را انجام دادید و من هم گفتم شما چرا آن طور جواب داده بودید. اموال موسسه پیش شماست بدهی‌های موسسه را ما باید بپردازیم؟
در یک موقعیتی ما محاسبه کردیم و دیدیم که ما مواجه هستیم با ۲۵۰ میلیون تومان بدهی‌هایی که مربوط به اموال «مسعودی»هاست و برگردن ماست.
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر: سناتور «عباس مسعودی» موسس و ناشر روزنامه اطلاعات در ۷۳ سالگی درروز ۲۷ خرداد ۱۳۵۳ دفتر کار خود در ساختمان موسسه اطلاعات براثر سکته درگذشت
این بدهی‌ها یا معوقه مالیاتی بود که نپرداخته بودند و همین طور تصاعدی بالا رفته بود یا بدهی‌هایی بود که به بیمه و بازنشستگی باید می‌پرداختند و نپرداخته بودند. به هر حال آنها ۲۵۰ میلیون بدهی را برای ما گذاشته بودند و کلیه اموال را خودشان در اختیار گرفته بودند.
خدا رحمت کند مرحوم شهید رجایی را وقتی که رئیس جمهور شدند، ما به اتفاق آقای دکتر شیرانی که مدیریت موسسه را داشتند خدمت آقای رجایی برای عرضه مشکلات رفتیم و به آقای رجایی گفتیم که موسسه مصادره شده از هم پکید‌ه‌ای را در اختیار داریم. این موسسه این همه بدهی و مشکلات دارد ولذا گروهی پرسنل هستند که حقوقشان مثل قانون اساسی تعطیل بردار نیست باید پرداخت شود و آمده‌ایم که کمک بگیریم.
آقای «محمدعلی رجایی»(رئیس جمهور) هم با همان قاطعیتی که داشتند خیلی خشک و قاطع گفتند که کمک به موسسه کیهان و اطلاعات را از گوشتان بیرون کنید. ما هیچ آمادگی و توان کمک به شما را نخواهیم داشت. موسسات کیهان و اطلاعات یکی شان زائد است و هر دو باید با هم ادغام شوند و خودشان خودشان را اداره کنند.
دعایی ادامه داد: جواب شهید رجایی جواب بسیار تلخی بود. وقتی این جواب را شنیدم خدمت مرحوم شهید بهشتی آمدم و به ایشان گفتم که ما مواجه هستیم با مشکلات این چنینی و پاسخ قاطع این چنینی هم داریم و اگر حمایت نشویم و راهنمایی نشویم، نمی‌توانیم موسسه را اداره کنیم.
ایشان(شهیدبهشتی) گفتند ما جلسه سران سه قوه را داریم ایشان تاریخی را تعیین کردند و گفتند به این جلسه که در دفتر آقای رفسنجانی است، بیایید. مرحوم «شهید بهشتی» بود، «شهید باهنر»، «شهید رجایی» بودند، «بهزاد نبوی» و آقای« هاشمی رفسنجانی» هم بودند.
نماینده امام ورهبری درمؤسسه اطلاعات می گوید:من هم به اتفاق آقای شیرانی به آنجا رفتیم.
مرحوم «آقای بهشتی» گفتند که دو موسسه «کیهان و اطلاعات» موسسات فرهنگی هستند که برای انقلاب به ارث رسیده‌اند و اگر ما نتوانیم این دو موسسه را به شایستگی مدیریت کنیم ناتوانی خودمان را در اداره امور فرهنگ کشور اثبات کرده‌ایم. این دو موسسه باید مستقلا و به نحو احسن اداره شوند. این دو موسسه در کنار فعالیت‌های مطبوعاتی امکانات فنی و فرهنگی دارند.
این ۲ مؤسسه(کیهان و اطلاعات) چاپ خانه‌های متعددی دارند، صحافی دارند، امکانات توزیع دارند و شما باید با مدیریت شایسته و دقیق و خوب بتوانید از امکاناتی که در اختیار ماست، استفاده کنید. ایشان با راهنمایی هایی که کردند ما مطمئن شدیم که پا برجا هستیم باید باشیم و برنامه‌ریزی کنیم.
برای اداره دقیق کار آمدیم و اعلام کردیم که آمادگی پذیرش سفارش چاپ داریم می‌خواستیم کسب درآمد کنیم. آن موقع چاپ خانه اطلاعات یک شیفت کار می‌کرد و فقط برای چاپ روزنامه بود. ما برنامه‌ریزی کردیم که شیفت اضافه کنیم و کارکنانمان را برای بهره‌گیری از امکانات چایخانه آماده کنیم. وقتی اعلام کردیم که می‌خواهیم شیفت اضافه کنیم مواجه شدیم با مقاومت کسانی که قرار بود اضافه کار کنند.
آقای دعایی می گوید:من هم گفتم که بسیار خب شما بنویسید و امضا کنید که نمی‌توانید کار کنید. آنها هم نوشتند ما به دلیل ناتوانی آمادگی اداره شیفت‌های بعدی را نداریم و امضا کردند. من هم گفتم به تمام افرادی که گفتند آمادگی نداریم بگویید دیگر وارد اطلاعات نشوند. یک اعلامیه‌ای هم در روزنامه زدیم که به تعدادی مسئول چاپ با این مشخصات نیاز داریم. آنها دیدند که اخراج شدند و کسانی جایگزینشان می‌شوند اظهار پشیمانی کردند و نامه‌ای نوشتند که ما آماده هستیم در هر شیفت و هر وقتی که کار فرما درخواست کرد آمادگی کار داشته باشیم. البته آن کسی را که پیشوای آنها بود و این پیشنهاد را داده بود، راه ندادیم هرچه التماس کرد گفتیم نه دیگر جای تو اینجا نیست. این اولین برخورد قاطعی بود که ما برای برنامه‌ریزی دقیق کردیم و سه شیفت‌کاری را تنظیم کردیم و موفق شدیم ظرف یک سال و نیم تمام بدهی‌ها را تقسیط کرده و بپردازیم.
حجت الاسلام سید محمود دعایی، سرپرست روزنامه اطلاعات، احمد مسجد جامعی، قائم مقام رئیس مرکز دایره المعارف اسلامی و حجت الاسلام مسیح مهاجری، مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی، سه‌شنبه ۱۶ شهریور۱۴۰۰ از منزل مرحوم علامه محمدرضا حکیمی.
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:گزیده ای ازگزارش ایسنااست با اصلاحات وافزودن تصاویر.
ماجرای توقیف ۳ روزه روزنامه اطلاعات چه بود؟۱۴ اردیبهشت ۱۳۶۲
در روز شنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۳۶۲، در اولین شماره پس از سه روز توقف انتشار این روزنامه به دستور امام و آن هم به دلیل اشتباهی تایپی در شماره‌ای که مقاله‌ای از آیت‌الله مطهری نیز در آن منتشر شده بود.
«حجت الاسلام سیدمحمود دعایی» مدیرمسوول روزنامه اطلاعات ماجرای توقیف این روزنامه را چنین شرح داده است:
یک روز صبح در سال ۶۲ من در دفتر کارم نشسته بودم و مشغول تنظیم تیترهای روزنامه اطلاعات بودم و آن را آماده می‌کردم که «آقای انصاری» از جماران زنگ زد و گفت که «امام فرمودند تا اطلاع ثانوی اطلاعات چاپ نشود»
آقای دعایی گفت:برای من خیلی تکان‌دهنده بود. روزنامه اطلاعات توقیف بشود آن هم با امر قاطع امام خمینی. طبیعتاً می‌بایست سوءتفاهمی پیش‌آمده باشد که تبعاً مسأله‌ای قابل حل است.
موفق به تماس گرفتن با امام نشدم. آزردگی و ناراحتی ایشان در حدی بود که مجال نمی‌دادند برای توضیح خدمت ایشان برسم. نزد آقای خامنه‌ای که آن موقع رئیس‌جمهور و سپس نزد آقای هاشمی که رئیس مجلس بودند رسیدم و ماجرا را تعریف کردم.
آنها هم از اتفاقی که افتاده بود ابراز تأسف کردند و به دلیل اصرار من و لطف و علاقه‌ای که به من داشتند سعی کردند که تماس بگیرند. افسردگی و آزردگی امام در حدی بود که برای تنبیه کردن من و نشان دادن قاطعیت جدی حتی به آنها هم اجازه ندادند که تماس بگیرند. ما ریشه‌یابی کردیم و بالاخره معلوم شد که تصادفاً آن روز صفحات لایی روزنامه در منطقه تجریش و جماران توزیع نشده بود.
ماجرا از این قرار بود که روزنامه دو بخش داشت: «صفحات رویی و صفحات لایی»
صفحات لایی از قبل تدارک دیده می‌شد یعنی شب چاپ می‌شد و صبح آماده بود. اما صفحات رویی که هشت صفحه بود و اخبار مهم روز و لحظه‌ای را داشت، در روز تنظیم می‌شد و در آخرین لحظات یعنی حدود یک یا دوی بعد از ظهر از چاپ بیرون می‌آمد.
صبح آن روز وقتی ما آمدیم دیدیم« در صفحات لایی که روز قبل چاپ شده است عبارتی چاپ شده که غلط چاپی زشتی در آن وجود دارد»
طبیعتاً انتشار آن به مصلحت نبود. ما لایی را جمع کردیم. تعداد زیادی لایی جمع شد. طبیعتاً اینها می‌بایست خمیر بشود و لایی دیگر چاپ گردد. معمولاً برای تسریع در امر توزیع روزنامه، روزنامه‌فروش‌ها صبح می‌آمدند لایی را می‌بردند و ظهر هم رویی را، و بعد از ظهر هم لایی و رویی را با هم تلفیق و توزیع میکردند.
دوستان همت کرده بودند و لایی‌ها را از روزنامه‌فروشی‌ها پس گرفته بودند تا اصلاح شده‌ای آن توزیع شود، اما با وجود اینکه لایی‌های اصلاح شده حاضر بود، به دلیل حساسیت منطقه تجریش و جماران شاید اصلاح شده‌ها را به آنجا نفرستاده بودند تا نکند یک وقت در لایی اصلاح شده هم نسخه‌ای از همان قبلی‌ها باشد. یا شاید به دلیل شلوغی و آشفتگی آن روز و نیز خلاف روال بودن این کار،« راننده‌ها لایی‌های جدید را به جای لایی‌های قبلی به تجریش و جماران نبرده بودند.»
آقای دعایی می گوید:این احتمال قوی‌تر بود و قبلاً هم در مواردی این امر برای مناطق دیگری اتفاق افتاده بود. البته احتمال هم داده می‌شد که دستی برای خرابکاری بود تا نگذارد آن روز در آن منطقه، روزنامه اطلاعات به درستی توزیع شود.
مدیرمسئول روزنامه اطلاعات گفت:ما معمولاً برای دفتر امام روزنامه هر روز را با پیک می‌فرستادیم.
به خاطر همین جریانات، آن روز، روزنامه دیر از چاپ بیرون آمد.
«امام خمینی هنگام مطالعه دیدند که روزنامه اطلاعات نیامده است» توصیه کردند که کسی برود روزنامه را بگیرد و بیاورد.
وقتی از بیرون روزنامه را آوردند دیدند که روزنامه‌فروش فقط صفحه‌های رویی روزنامه را داده است. وقتی ما هم روزنامه را فرستادیم امام حساس شدند و این سؤال برایشان پیش آمد که چرا روزنامه‌ای که لایی ندارد چاپ شده است. یکی از مسئولین دفتر را به دنبال روزنامه فرستادند. آن فرد مسئول به تجریش آمده بود و دیده بود روزنامه‌ها لایی ندارند.
از آن طرف به اقدسیه رفته بود و دیده بود در آنجا هم لایی ندارند. اما وقتی به پایین‌های شهر رسیده بود متوجه شد که روزنامه‌های اطلاعات با لایی توزیع شده است.
امام خمینی ناراحت شدند و گفتند: چرا این روزنامه با این شکل به دست من می‌رسد و با روزنامه‌هایی که در سطح شهر پخش می‌شود فرق دارد!.
«حجت الاسلام سیدمحمود دعایی»:تصادفاً همان روز در قسمت لایی روزنامه، مطلبی از کتاب «مباحث اقتصادی استاد مطهری» نقل شده بود و امام قبلاً دستور داده بودند که در این کتاب تجدیدنظر شود.
آقای دعایی درباره علت دستورامام خمینی مبنی به اصلاح کتاب مباحث اقتصادی شهیدمطهری می گوید:چون گفته شده بود که همه مطالبش از خود استاد نیست.
نماینده امام خمینی درروزنامه اطلاعات گفت:این مطلب، توسط همکاران روزنامه در سرویس اطلاعات به مناسبت سالگرد شهادت مرحوم مطهری چاپ شده بود.
اماتلقی امام این بود که ما کتابی را که به منظور بررسی تا اطلاع ثانوی ممنوع شده و نمی‌بایست چاپ شود چاپ کرده‌ایم و تازه برای اینکه امام خمینی از این امر مطلع نشود لایی روزنامه را هم به دست ایشان نرسانده‌ایم،
حتی در منطقه وسیع شمیران و تجریش و اقدسیه پخش نکرده‌ایم ولی در سطح کشور و بین مردم پخش کرده‌ایم. امام تعبیر زیبایی کرد و گفت: من لنین نیستم که استالین یک روزنامه مخصوص او چاپ می‌کرد و می‌گذاشت جلویش و در سراسر شوروی روزنامه دیگری را منتشر می‌ساخت. یک جایی من می‌بایست بایستم تا بدانند من بازی نمی‌خورم.
امام خمینی دستوررفع توقیف روزنامه رادادند
البته امام با سعه‌صدری که داشتند وقتی بالاخره ما موفق شدیم نزد ایشان توضیح بدهیم، اجازه دادند که روزنامه از توقیف دربیاید. این واقعه تلخ‌ترین واقعه دوران خدمت من در روزنامه اطلاعات بود و دشمن هم علی‌الخصوص در خارج از کشور از این مسأله خیلی استفاده کرد به طوری که من تصمیم به استعفا گرفتم.
تقارن اشتباه چاپی روزنامه اطلاعات با کودتای حزب توده
دعایی:تصادفاً آن ایام مقارن با کشف مبارک و میمون حزب توده در مسند هدایت توطئه‌های پنهانی نظامی و امنیتی علیه نظام جمهوری اسلامی و دستگیری کادر‌ها و اعضای آن بود.
خواستم استعفابدهم
دعایی:من دیدم اگر در آن زمان از تصدی روزنامه اطلاعات استعفا بدهم برای کسانی که شناخت کافی ندارند یا کینه‌ای دارند چنین به‌نظر می‌آید که انگار من هم توده‌ای بودم و کنار رفتم و دلیل توقیف روزنامه هم این بوده است! البته تحت آن شرایط من واقعاً مستأصل مانده بودم. چرا که پس از آن جریان و آزرده شدن آن بزرگوار، دیگر صلاح نبود من باشم. و از طرف دیگر جا خالی کردن هم به صلاح مبارزین اسلامی نبود. چون به توده‌ای بودن متهم می‌شدم.
امام خمینی «استعفاء»راصلاح ندانستند
من خدمت امام پیغام دادم که من تادباً بنای کنار کشیدن و رفتن دارم منتهی این مسأله باعث شده که مردد شوم. امام گفتند: شما باشید و اصلاح کنید. گفتم: چشم. بعد هم جهت توضیحات شخصاً خدمت امام رسیدم. ضمناً اسناد بخش‌های حروفچینی و تصحیح و هرچه در این مورد بود همه را به حاج احمدآقا نشان دادم تا خدمت امام ببرد.
دوستان شورای سردبیری (جلال رفیع، احمد ستاری و احمد شیرزاد) بدون اطلاع من تلفنی با حاج احمدآقا صحبت کرده و نامه‌ای برای امام فرستاده بودند که در این قضیه هر قصور یا تقصیری هست مربوط به عمل ماست و فلانی از آن مبّرا بوده است.
این توضیح هم داده شد که مطالب چاپ شده از قلم استاد مطهری در روزنامه اولاً جامع بوده یعنی هم از بخش ضد کمونیستی‌اش و هم از بخش ضدّ سرمایه‌داری‌اش انتخاب شده، ثانیاً آن را از آن فصل کتاب برگزیده‌ایم که انتسابش به استاد مطهری قطعی است. ثالثاً اگر می‌خواستیم پنهانکاری کنیم که در صفحه اول روزنامه تیتر نمی‌زدیم.
مدت توقیف روزنامه اطلاعات؟
«حجت الاسلام سیدمحمود دعایی»:این حادثه که در آخر هفته و متصل به جمعه صورت گرفت حدود سی و چند ساعت طول کشید و مدت توقیف روزنامه طولانی نشد اما عملکرد امام نشان داد که با کسی شوخی و رودربایستی ندارد. علی‌رغم وفا و صمیمیت و لطفی که به دوستان و همراهانش داشت مع‌ذلک اگر تشخیص می‌داد که خطایی صورت گرفته به تکلیف عمل می‌کرد و دیگران می‌بایست حواسشان جمع باشد و خطایی نکنند.
دعایی:البته امام وقتی توضیحات ما را شنیدند و دیدند که من تضعیف شده‌ام و به عنوان کسی که بد عمل کرده مطرح شده‌ام، با بزرگواری اجازه دادند یک جلسه با همکاران روزنامه خدمتشان برسیم. من هم در آن جلسه صحبت‌هایی کردم و مورد مرحمت ایشان قرار گرفتم.
امام رضوان‌الله علیه همان طور که در برخورد با امور خلاف واقعاً قاطع بودند، در استمالت و دلجویی و جبران و حفظ آبروی افراد و بویژه وقتی که سوءنیّت در کار نبوده است هم قاطع و مصمّم بودند. حرف‌ها و توضیحات متهم‌شدگان و حتی مطالبی را که آنها می‌گفتند و بعضی‌ها تصور میکردند شنیدنش ممکن است امام را ناراحت کند، با روی باز و سعه‌صدر و صبر می‌شنیدند.
در همان جلسه، من با اتکا به شناختی که از دریادلی ایشان از روزگار نجف تا آن روز داشتم و خود را فرزند ایشان می‌دانستم، راحت حرف زدم و توضیحات نسبتاً مفصّل دادم و درد دل هم کردم.
برخی از همراهان، تعبیرشان خطاب به من این بود که نگران عکس‌العمل امام در برابر درد دل‌های شما بودیم. ولی از ابتدا تا انتها ایشان بسیار آرام و همراه با لبخند به من نگاه میکردند و گوش می‌دادند. می‌دانستند که هیچ سوءنیّتی در کار نبوده است.
دعایی گفت:وقتی هم خودشان صحبت کردند باز همان طور آرام و با لحن و لسانی پدرانه و معلّمانه سخن گفتند و فرمودند فلانی را بیست سال است (۶۲-۴۲) که می‌شناسم، در فعالیت‌های نجف، قم و مراکز و مواقع دیگر. این قدر سعی داشتند آرام و مهربانانه با جمع حاضر سخن بگویند که بعضی از کلمات را به زحمت می‌شنیدیم و مرحوم حاج احمدآقا هم برای ثبت سخنان امام کاملاً نزدیک به ایشان نشسته بود.»
توضیحات عضو شورای سردبیری روزنامه اطلاعات
«جلال رفیع »که آن روز‌ها عضو شورای سردبیری روزنامه اطلاعات بود، در یادداشتی که در «اطلاعات ۸۰ سال» منتشر شده، درباره نامه‌ای که دعایی گفته بدون اطلاع او نوشته و برای امام ارسال شده بود، توضیحاتی داده است: روز دوم (توقیف) احمدین (شیرزاد و ستاری) و من به عنوان اعضای شورای سردبیری وقت، نامه‌ای کوتاه خطاب به امام خمینی نوشتیم و مسوولیت کامل موضوع را برعهده گرفتیم.
پس از گفت‌وگوی تلفنی با حاج احمد آقا نامه را به جماران فرستادم تا اگر ایشان لازم می‌داند به اطلاع امام برساند. گویا ما جداگانه و آقای دعایی هم جداگانه، مسوولیت کامل واقعه را به خود معطوف کرده بودیم. «تحریریه» را التهاب فراگرفته بود. همه صفحات آماده انتشار بود. آیا روز دوم هم روزنامه همچنان در محاق تعطیل و توقیف باقی خواهد ماند؟ ناگهان تلفن به صدا درآمد. «روزنامه را منتشر کنید»! حالا بچه‌های شورای سردبیری کیهان هم خوشحال شده بودند که روز قبل سخن آقای... را که از جماران زنگ و گفته بود در صفحه اول تیتر بزنید که «روزنامه اطلاعات توقیف شد»، اجرا نکرده بودند!
ناگهان نگرانی و دلسردی به شور و شوقی شگفت تبدیل شد. کسی به طنز گفت «بد نیست اگر هر چند وقت یکبار توقیف شویم! با کار هر روزه و پیوسته همه چیز عادی سازی می‌شود. اما حالا ببین چه اشتیاق و تحرکی اوج گرفته است.» دیگری پرسید: بابت توقیف دیروز به خوانندگان چه توضیحی بدهیم؟
به احمدآقا تلفن زدیم. بنویسیم که روزنامه به علت بروز اشکال فنی در دستگاه چاپ نشده؟ لحظاتی بعد پاسخ داد: امام می‌گویند دروغ جایز نیست. پرسیدیم: اصل واقعه را عینا بنویسیم؟ لحظاتی بعد پاسخ داد: در وضع فعلی مصلحت نیست. اما سکوت محض هم ممکن نبود. سرانجام راه حلی غیرمستقیم پیدا شد. چاپ اطلاعیه‌ای کوتاه با امضای شورای سردبیری در صفحه اول، نیم تای پائین بدون هیچ اشاره‌ای به موضوع و فقط متضمن تشکر از نهاد‌ها و سازمان‌هایی که همیشه در جهت رفع کمبود‌ها و کاستی‌ها و فراهم آوردن امکانات مورد نیاز روزنامه با ما همکاری می‌کنند!
پاسخ امام به کشانی که شایعات ناروای داخلی و تفسیرهای خبری رادیوهای خارجی را در وضعیت حساس جنگی کشور یادآوری کرده بودند، این بود: «جبران میکنم.» چندی بعد، در اولین فرصت، به دیدار امام خمینی رفتیم... از حیاط کوچک پشت حسینیه جماران گذشتیم و وارد اتاق کوچک‌تر شدیم.
گلایه آقای دعایی ازامام خمینی
پس از لحظاتی، آقای دعایی سخن گفتن را آغاز کرد. مثل فرزندی در برابر پدر. محکم و مهربان: «من به عنوان فرزند شما و به پشتوانه سالهای سال حضور در خانواده انقلابی و مبارزاتی‌ای که شما پدر و مربی و معلم آن بوده‌اید و هستید، می‌توانم گلایه کنم و مثل کلاس درس اشکال کنم که چه می‌شد اگر مرا به حضور می‌خواستید و موضوع را با خود من در میان می‌گذاشتید... ما می‌دانیم که شما لنین نیستید، شما هم می‌دانید که ما استالین نیستیم تا بخواهیم یک نسخه پراوادای مخصوص فقط برای امام چاپ کنیم.»...
امام از آغاز تا پایان با آرامشی عجیب و لبخندی مستمر و نگاهی ژرف، بی‌هیچ عجله‌ای برای پاسخ دادن و حتی انگار بی‌هیچ تصمیمی برای سخن گفتن، حرفهای بی‌شائبه و پراحساس سرپرست روزنامه اطلاعات را می‌شنید...
گزارش جلسه دراخبارساعت ۱۴
گویند رادیو در اخبار ساعت ۱۴بعد از ظهر، سخنان امام خمینی را (که احمدآقا یادداشت کرده بود) قرائت کرد. آقای دعایی می‌گفت از بلندگوی مجلس شنیدم. ولی یکی از نمایندگان با شوخی صمیمانه به من گفت: مغرور نشوی، امام این جمله را سال ۵۸ درباره دیگران هم گفته است: «من ۲۰ سال است دعایی را می‌شناسم.»
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:منبع مأخوذه:تاریخ ایرانی(تیر ۱۳۹۰) می باشد بااندکی اصلاحات
«حجت الاسلام سیدمحمود دعایی» روزانه دو ساعت برنامه رادیویی"عراق" داشتند که آقای املایی هم در تهیه مطالبش نقش داشت. یک دستگاه زیراکس هم در خانه بود
دعایی ومحمدمنتظری.
دعایی از همراهان پروازانقلاب
«حجت‌الاسلام سید محمود دعایی»یکی معتمدین امام خمینی در دوران تبعید درعراق و پاریس بود،این انقلابی نجیب که فعالیت‌های سیاسی خود را از اوایل دهه ۴۰آغاز کرده بود، در سال ۱۳۴۶ ناچار به خروج از ایران شد. او پس از این سال در سفرهای متعدد به عراق، لبنان، اردن، عربستان وبرخی از کشورهای اروپایی نقش مهمی در هماهنگی نیروهای ضدرژیم پهلوی ایفا کرد. او پس از سالها اقامت در عراق و همراهی با امام خمینی به پاریس(نوفل لوشاتو) رفت و در «پرواز انقلاب» همراه امام در۱۲ بهمن ۵۷ به ایران برگشت و فعالیت‌های خود را در نظام جمهوری اسلامی ایران ادامه داد، نمایندگی شش دوره نمایندگی مردم در مجلس شورای اسلامی وسرپرستی موسسه اطلاعات را هم در کارنامه خود دارد.
دعایی رفیق امام ورهبری
این یار دیرین امام و رهبری روز ۱۵ خرداد ۱۴۰۱(۵ ذیقعده ۱۴۴۳) به ملکوت اعلی پیوست.
امام خمینی:«من ۲۰ سال است دعایی را می‌شناسم.»
پیام رهبر انقلاب اسلامی بمناسبت درگذشت مبارز قدیمی و یار دیرین امام خمینی:
بسم الله الرحمن الرحیم
درگذشت مبارز قدیمی و یار دیرین امام بزرگوار جناب حجت‌الاسلام آقای سیدمحمود دعائی رحمةالله‌علیه را به خاندان گرامی بویژه همسر و فرزندان مکرّم و نیز مجموعه‌ی بزرگ دوستداران و همکاران ایشان تسلیت عرض میکنم. ایشان برخوردار از صفات نیک و پسندیده‌ئی بودند: صفا و سلامت نفس، فروتنی و ساده‌زیستی، پاکدستی و قناعت، ارادت عمیق و راسخ به امام بزرگوار و انقلاب و پایداری و وفا در دوستی و رفاقت. گذشته‌ی ایشان در عراق و ایران در دوران مبارزات هم فصل مُشبِع دیگری است که موجب رحمت و مغفرت الهی است انشاءالله. از خداوند متعال تفضلاتش را برای آن مرحوم مسألت میکنم./سیّدعلی خامنه‌ای ۱۶ خرداد ۱۴۰۱
حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی، در کنار امام خمینی و چند تن از همراهان و مشایعت‌کنندگان ایشان، هنگام خروج از عراق ۱۲ مهر ۱۳۵۷
حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی، در مصاحبت با آیت‌الله حسینعلی منتظری
سالن فرودگاه مهرآباد تهران، حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی در پشت سر امام خمینی، پس از ورود به ایران ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ شهیدمهدی عراقی و حاج احمدآقاخمینی و صادق خلخالی نیزدرکنارامام حضوردارند.
حجت الاسلام دعایی درجمعه علما
حجت الاسلام سیدمحموددعایی درمراسم عمامه گذاری سیدحسن خمینی درکنارپدر(حاج احمدآقاخمینی)مرداد ۱۳۷۲
فرودگاه مهرآباد تهران، حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی، در حال خروج از پرواز انقلاب ۱۲ بهمن ۱۳۵۷
مدرسه علوی تهران(اقامتگاه امام خمینی)حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی و حجت الاسلام صادق خلخالی در کنار امام /سال ۱۳۵۷
حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی در کنار آیت‌الله سیدمحمود طالقانی و یاسر عرفات(منزل خلیل رضایی)بهمن ۱۳۵۷
حجت الاسلام دعایی
دعایی و حاج احمدآقا خمینی
«حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی»(نماینده رهبری در روزنامه اطلاعات) درمصاحبه با «حسین مهدیان» ۱۳۵۸
دعایی وهاشمی رفسنجانی
«حجت الاسلام محمد منتظری»،«حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی» و«حجت الاسلام سیدهادی خسروشاهی»
«حجت الاسلام سیدمحمود دعایی» و «حجت الاسلام حسن صانعی» در خدمت امام خمینی
حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی در دیدار با «محمدعلی رجایی»(رئیس جمهور) در دفتر خبرگزاری جمهوری اسلامی
حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمود دعایی درپلکان هواپیما ،همراهی با آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای(رئیس جمهورایران)، در سفریک هفته ای به سوریه(۱۵ شهریور ۱۳۶۳)دیداربا حافظ اسد(رئیس جمهورسوریه).
«حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی»(سفر آیت الله خامنه ای به آمریکا)
در ۳۱ شهریور ماه سال ۱۳۶۶ آیت الله سید علی خامنه‌ای، رئیس‌جمهوری وقت ایران، برای شرکت در چهل و دومین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد به آمریکا سفر کردند/دیدار با ژولیوس نایرره، رئیس‌جمهور سابق تانزانی
حجت الاسلام سیدمحموددعایی در نوفل لوشاتو درکنارامام خمینی
دعایی و امام خمینی
حجت الاسلام سیدمحموددعایی وحجت الاسلام سیدهادی خسروشاهی
حجت الاسلام سیدمحموددعایی درروزنامه اطلاعات
دعایی و رهبرانقلاب
نمازمیت برپیکر حجت الاسلام سیدمحموددعایی توسط رهبرانقلاب ۱۷ خرداد ۱۴۰۱
مقتدی صدر"مراسم سالگردپدرش" راناتمام رها کرد
اعتراض به شلوغی«مقتدی صدر »مراسم «سالگردپدر» ناتمام رها کرد
«مقتدی صدر» رهبر جریان صدر سخنرانی خود را در مراسمی که جمعه شب(۱۳ خرداد ۱۴۰۱) در نجف اشرف به مناسبت بیست وچهارمین سالگرد شهادت پدرش «شهید آیت الله محمد صادق صدر» در حال برگزاری بود، نیمه تمام رها و مراسم را ترک کرد.
به گزارش العهد، «مقتدی صدر» ابتدا از هواداران خود خواست که سکوت را مراعات کنند اما پس از تداوم شلوغی‌ها و همهمه حاضران در مراسم گفت: «من به زور اینجا آمده‌ام و از شما دلخور و عصبانی هستم و با رفتار خود بیشتر من را عصبانی می‌کنید». سپس سخنرانی خود را نیمه تمام رها و مراسم را ترک کرد.
مقتدی صدر در سخنان کوتاهی پیش از ترک مراسم گفت: رژیم بعث به دستور صدام حسین پدرم و دو برادرم(مصطفی و مؤمل) را به شهادت رساند.
وی با تأکید بر اینکه «مردم عراق هرگز بازگشت حزب بعث را نمی‌پذیرد» ادامه داد: «صدام حسین» کسی بود که برای به قتل رساندن شهید صدر خنجر را از رو بسته بود.
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:معروف است که «صدری ها» در نماز جمعه «کفن» می پوشیدند.
سُنتی که توسط« آیت الله محمد صادق صدر»، پدرِ مقتدی صدر، رهبر شیعیان، در دهه ۱۹۹۰میلادی(۱۳۶۹) آغاز شد.
السید الشهید الصدر محمد محمد صادق الصدر «کفن پوش» درحال ایرادخطبه نمازجمعه مسجدکوفه سال ١٩٩٨ میلادی(۱۳۷۷شمسی).
«آیت الله سید محمد بن محمدصادق صدر»: جمعه ۳ ذی‌القعده ۱۴۱۹(۳۰ بهمن ۱۳۷۷)به همراه دو تن از فرزندانش، ترور و شهید شد.
این شهیدبزرگوار دررژیم بعث عراق بارها دستگیر و زندانی کرد.
اولین بار، در سال ۱۳۵۱شمسی دستگیروزندانی شدوپس ازمدتی آزادشد.
دوسال بعد- برای باردوم در سال ۱۳۵۳ به همراه ۱۵۰ تن از شاگردان« آیت الله سید محمدباقر صدر» و اعضای حزب الدعوة الاسلامیه زندانی شد که این بار به شدت مورد اذیت و آزار قرار گرفت.
بار سوم هم در سال ۱۳۷۰ و بعد از «انتفاضه شعبانیه»(انتفاضه شیعیان) بود که به دلیل فعالیت‌های فرهنگی و سخنرانی‌هایش ضد رژیم بعث همراه با ۱۰۶ تن دیگر از انقلابیون دستگیر شد و به زندان رفت.
«آیت الله سید محمد بن محمدصادق صدر»دو دختر و چهار پسر بود. همه پسران او روحانی بوده و سه تن از پسرانش داماد سید محمدباقر صدر بوده‌اند. مصطفی و مؤمل، دو تن از پسرانش، در سال ۱۳۷۷شمسی، همراه با پدرشان شهید شدند.
«مقتدی صدر» رهبر جیش المهدی در عراق و «مرتضی صدر» دو پسر دیگر این شهید هستند.
مسجدکوفه
«آیت‌الله احمد جنتی»(رئیس شورای نگهبان) در مسجد کوفه/ اسفند ۱۳۹۱
مسجدکوفه