زندگینامه حضرت خدیجه(همسرپیامبر)مادرفاطمه زهرا

​«حضرت خدیجه»پیش از ازدواج با رسول خدا(ص)، در آغاز با «هند بن بناس تمیمی»،و پس از وی با «عتیق بن عابد مخزومی» ازدواج کرد و از هر دوی آن ها دارای فرزند شد. پس از مرگ همسر دوم،باحضرت محمد(ص)​​​​​​​ازدواج کرد.

قاسم ، عبدالله ، زینب، رقیه، اُم کلثوم و فاطمه (فرزندان مشترک خدیجه وحضرت محمد)

ازدواج حضرت خدیجه با حضرت محمد ۱۵ سال قبل از بعثت بود(۲۵ سال زندگی مشترک)وفات ۶۵ سالگی،مدفن درقبرستان ابوطالب-مکه

زندگینامه حضرت خدیجه(مادرفاطمه زهرا)

حضرت خدیجه (س) ملقب به «امُ المُؤمنین» اولین همسر پیامبر اسلام(ص) و اولین زنی بود که اسلام آورد و همه اموال خود را در راه اهداف الهی پیامبر اعظم (ص) و گسترش و تقویت اسلام بخشش کرد و با ثروت بسیارش در راه تثبیت و پیشرفت اسلام بسیار مؤثر بود.

«حضرت خدیجه»(دختر خویلد بن اسدبن عبدالعزی) پس از مرگ شوهر دومش(۴۰ سالگی) با ، حضرت محمد(ص) که در سن ۲۵ سالگی بود ازدواج کرد.
اُمّ المؤمنین، حضرت خدیجه کبری(س) دختر خویلد بن اسدبن عبدالعزی نخستین همسر رسول خدا(ص)، از زنان شریف، اصیل و نامدار عرب و اسلام می باشد. وی با این که در عصر جاهلیت، در مکه معظمه دیده به جهان گشود و در آن شهر قبیله گرا و طایفه مدار رشد و کمال یافت، در عفت، نجابت، طهارت، سخاوت، حسن معاشرت، صمیمیت، صداقت، مهر و وفا با همسر، کم نظیر بود و وی را در آن عصر، طاهره و سیده نساء قریش می خواندند و در اسلام یکی از چهار بانویی که بر تمام بانوان بهشت فضیلت و برتری دارند، شناخته شد و جز دختر ارجمندش حضرت فاطمه زهرا(س)، هیچ بانویی این مقام و فضیلت را نیافت.

«خدیجه کبری» پیش از ازدواج با رسول خدا(ص)، در آغاز با «هند بن بناس تمیمی» معروف به «ابوهاله» و پس از فوتش با «عتیق بن عابد مخزومی» ازدواج کرد و از هر دوشوهرش دارای فرزند شد.

«حضرت محمد» یکی ازکارگزاران خدیجه کبری بود

خدیجه کبری(س)  پس از مرگ همسر دوم(مخزومی)،با درایت و خردمندی خویش صاحب دارایی فراوان شد و کاروان های متعددی برای بازرگانی به راه انداخت.

 ​

مزارخدیجه کبری(قبل ازتخریب قبرستان ابوطالب)مکه

حضرت محمد(ص) که پیش از بعثت، بنا به سفارش عمویش ابوطالب(ع) در یکی از سفرهای کارگزاران خدیجه شرکت کرد و سود فراوانی نصیب وی نموده بود، علاقه خدیجه را به خویش جلب و زمینه ازدواج با وی را فراهم کرد.

اُمّ المؤمنین، حضرت خدیجه کبرى(س) دختر خویلد بن اسدبن عبدالعزى نخستین همسر رسول خدا(ص)، از زنان شریف، اصیل و نامدار عرب و اسلام مى‌باشد. ایشان با این‌که در عصر جاهلیت، در مکه معظمه دیده به جهان گشود و در آن شهر قبیله گرا و طایفه مدار رشد و کمال یافت، در عفت، نجابت، طهارت، سخاوت، حسن معاشرت، صمیمیت، صداقت، مهر و وفا با همسر، کم‌نظیر بود و ایشان را در آن عصر، طاهره و سیده نساء قریش مى‌خواندند و در اسلام یکى از چهار بانویى که بر تمام بانوان بهشت فضیلت و برترى دارند، شناخته شد و جز دختر ارجمندش حضرت فاطمه زهرا(س)، هیچ بانویى این مقام و فضیلت را نیافت.
خدیجه کبرى(س) با درایت و خردمندى خویش صاحب دارایى فراوان شد و کاروان‌هاى متعددى براى بازرگانى به راه انداخت.
حضرت محمد(ص) که پیش از بعثت، بنا به سفارش عمویش ابوطالب(ع) در یکى از سفرهاى کارگزاران خدیجه شرکت کرد و سود فراوانى نصیب ایشان نموده بود، علاقه خدیجه را به خویش جلب و زمینه ازدواج با ایشان را فراهم کرد.
خدیجه کبرى(س) در چهل سالگى با امین قریش، حضرت محمد(ص) که در سنّ بیست و پنج سالگى بود ازدواج کرد و زندگى شرافتمندانه و اصیلى را پایه‌ریزى کردند که در تاریخ بشریت‌ بى‌همتا و بى‌مانند است.
خدیجه کبرى(س) به پیامبر(ص) عشق و علاقه ویژه‌اى داشت و هنگامى که آن‌حضرت مبعوث به رسالت شد، تمام توان و دارایى‌هاى خویش را در اختیار آن‌حضرت گذاشت، تا در راه اسلام و بارورى آن هزینه کند. او نخستین زنى بود که به آن‌حضرت ایمان آورد و در این‌راه مشقت‌ها و آزارهاى فراوانى از سوى قریش و اهالى مکه متحمل گردید.

خدمات خدیجه کبری درشعب ابی طالب
ایشان تا زنده بود، در تمام صحنه‌ها یار و یاور رسول خدا(ص) و موجب تسلى قلب شریف آن‌حضرت بود و در روزگار سخت تبعید در شعب ابى‌طالب، هیچ‌گاه آن‌حضرت را تنها نگذاشت و با تمام وجود از ایشان پشتیبانى و نگهبانى مى‌کرد.

وفات حضرت خدیجه

سرانجام این بانوى فداکار، پس از یک عمر تلاش و کوشش و ۲۵ سال خدمت به رسول گرامى(ص) و دین مبین اسلام، پس از بازگشت از محاصره قریش در شعب ابى‌طالب به مکه معظمه، در دهم رمضان سال دهم بعثت، جان به جان‌آفرین تسلیم و روح مطهرش به اعلى علیین عروج نمود.

«عام الحُزن»جیست؟

پیامبراکرم(ص) در مدت کوتاهى، دو یار و پشتیبان خویش، یعنى عمویش ابوطالب و پس از وى، خدیجه کبرى(س) را از دست داد و از این باب، بسیار اندوهگین و ماتم‌زده بود و روزگار سختى را پشت سر مى‌گذاشت، به همین جهت، آن سال را «عام الحزن» (سال اندوه) نامیدند.

«قبرحضرت خدیجه کجاست؟»

​
پس از غسل و کفن بدن مطهر خدیجه کبرى(س)، پیامبر(ص) ایشان را در «حجون مکه» به خاک سپرد.

حضرت خدیجه (س) پس از ۲۵ سال زندگی مشترک با حضرت محمد (ص) در سال دهم بعثت در دهم ماه رمضان از دنیا رفت. مرقد او در «حجون مکه» در (قبرستان ابوطالب) کنار قبر عبدالمطلب، ابوطالب و عبدمناف است.

«قبرستان ابوطالب» در نزدیکی مسجدالحرام، به دلیل اینکه محل دفن بسیاری از اقوام پیامبر (ص) بوده است، به« قبرستان بنی‌هاشم» نیز معروف است.

​

در گذشته محل تدفین حضرت خدیجه (س) بارگاهی داشت که پی از تخریب این مکان مقدس توسط وهابیت، اکنون به تلی خاک تبدیل شده است. با این وجود برخی از زائران پی از تشرف به خانه خدا به این مکان مقدس نیز مشرف می‌شوند و قبرستان ابوطالب را زیارت می‌کنند. البته قبرستان ابوطالب محصور است و زائران اجازه ورود به آن را ندارند و باید از پشت نرده‌ها به زیارت بپردازند.

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:این قبرستان در دامنه کوهی به نام حَجون قرار داشته و امروزه در شمال شرقی مکه و بر سر دو راهی منتهی به مسجدالحرام و کوه حَجون واقع است.

اسامی این قبرستان:این قبرستان به نام های « مَعْلاه»، «مقبره المَعْلاه »و «جَنّه المَعْلاه» ، «مقبره قریش» و «مقبره بنی هاشم» نیز شهرت دارد، 

در دوران جاهلیت و نیز اوایل ظهور اسلام، این گورستان، محوطه‌ای بود شامل دره ابی دُب (سمت راست کوه) و دره صُفی السبّاب (سمت چپ کوه) که به تدریج تا کوه و گردنه اذاخِر و محوطه خُرْمان، گسترش یافت. چون حَجون خارج از مکه بود،

​

قبرستان ابوطالب(مکه)

ابوالقاسم «کُنیه حضرت محمد» بعلت وجوداولین فرزندش(قاسم)بود.

خدیجه(س) در خانه پیامبر(ص) داراى دو پسر به نام‌هاى قاسم و عبدالله [معروف به طیب و طاهر ] و چهار دختر به نام‌هاى زینب، رقیه، ام کلثوم و حضرت فاطمه زهرا(س) گردید.
پیامبراکرم(ص) در شأن همسرش خدیجه(س) فرمود: سوگند به خدا، پروردگار کسى را بهتر از خدیجه نصیبم نکرد زیرا در حالى که مردم، کفر مى‌ورزیدند، او به من ایمان آورد؛ در حالى که مردم تکذیبم مى‌کردند، او مرا تصدیق کرد؛ در حالى که مردم محرومم کرده بودند، او با دارایى‌هاى خود با من مساوات کرد و خداوند از او به من فرزندانى عطا کرد که از سایر همسرانم چنین موهبتى نصیبم نشد.