ام البنین کیست؟همسر وفرزندان

زندگینامه  «اُمُّ البنین+همسروفرزندان حضرت عباساُمُّ البنین(همسرحضرت علی)،مادرفرزندان(ابوالفضل العباس، عبداللّه‏، جعفر و عثمان)..متوفی ۱۳ جمادی الثانی ۶۴  مدفون درقبرستان بقیع.

زندگینامه «اُمُّ البنین+همسروفرزندان حضرت عباس

نامش «فاطمه» و کنیه‏ اش «اُمُّ البنین»(مادر پسران) است. پدرش حِزام، و مادرش «ثمامه»(لیلا)است.

همسرش(علی‏ بن ابی‏طالب) علیه‏ السلام و فرزندانش عباس، عبداللّه‏، جعفر و عثمان هستند که هر چهار نفرْ در سرزمین کربلا و در رکاب امام حسین (ع) به شهادت رسیدند.

 آرام‏گاه وی در مدینه(قبرستان بقیع) است.

ولادت ام البنین 

​

تاریخ دقیق ولادت«اُمُّ البنین» معلوم نیست ولی باتوجه به تولد پسر بزرگ ایشان، حضرت ابوالفضل ، در سال ۲۶ ق اتفاق افتاده است. ولادت ایشان را در حدود پنج سال پس از هجرت تخمین زده می شود.

تاریخ گواهی می‏دهد که پدران و دائیان حضرت ام‏ البنین از قهرمانان عربِ پیش از اسلام بوده و از آن‏ها به هنگام نبرد، دلیرْمردی‏های فراوانی نقل شده است که در عین شجاعتْ بزرگ و پیشوای قوم خود نیز بوده ‏اند، آن‏چنان که حاکمان زمانْ در برابرشان سرتسلیم فرود می‏آورند. اینان همانان هستند که عقیل ـ نسبْ‏شناس بزرگ عرب و برادر علی (ع) به امیرالمؤمنین  گفت: در میان عرب از پدرانش شجاع‏تر و قهرمان‏تر یافت نمی‏ شود.

انتخاب ام البنین برای همسری علی 

بعد از شهادت فاطمه زهرا(س) ، علی بن ابی‏طالب برادرش عقیل را ـ که آشنا به علم نسب‏ شناسی عرب بود ـ فرا خواند و از او خواست که برایش همسری از تبار دلاوران برگزیند تا پسر دلیری بزاید.

عقیل، فاطمه کلابیه را برای حضرت برگزید که قبیله و خاندانش،«بنی کِلاب»، در شجاعت بی‏ مانند بودند، و حضرت علی نیز این انتخاب را پسندید.

خواستگاری از ام البنین 

بعد از این که عقیل شجره‏ نامه ‏های اَعراب را بررسی و ام‏ البنین را انتخاب کرد، حضرت علی ، او را نزد پدر ام ‏البنین فرستاد. پدرخشنود از این وصلت مبارک، نزد دختر خود شتافت و موضوع را در میان گذاشت. ام البنین نیز با سربلندی و افتخارْ پاسخ مثبت داد و پیوندی همیشگی بین وی و حضرت علی برقرار شد.

امام علی ، در همسرش(اُمُّ البنین)، ایمانی استوار، آدابی والا و صفاتی نیکو مشاهده کرد و او را گرامی داشت و  در حفظ حُرمت او کوشید.

اولین روز زندگی مشترک

روز اولی که ام البنین پا در خانه علی گذاشت، حسن و حسین  مریض بوده و در بستر افتاده بودند. عروس تازه ابوطالب، به محض آن‏که وارد خانه شد، خود را به بالین آن دو عزیز عالم وجود رسانید و هم‏چون مادری مهربان به دلجویی و پرستاری آنان پرداخت.

تغییر نام

فاطمه کلابیه، بعد از گذشت مدتی از زندگی مشترک با علی (ع) به شوهرش پیشنهاد کرد که به جای «فاطمه»، که اسم قبلی و اصلی وی بوده، او را ام البنین صدا زند تا فرزندان حضرت زهرا (س) از ذکر نام اصلی او توسط پدرشان، به یاد مادر خویش،«فاطمه زهرا» علیهاالسلام نیفتند و در نتیجه، خاطرات گذشته"مصائبش"، در ذهن آن‏ها تداعی نگردد و رنج بی‏مادری آن‏ها را آزار ندهد.

محبت بی ‏دریغ ام البنین  به فرزندان زهرا 

ام‏ البنین بر آن بود که، در زندگی جای خالی حضرت زهرا  را برای فرزندان ایشان پر کند؛ مادری که در اوج شکوفایی پژمرده شد و آتش به جان فرزندان خردسال زد: فرزندان فاطمه زهرا  در وجود این بانوی پارسا، مادر خود را می‏دیدند و رنج فقدانِ مادر را کمتر احساس می‏کردند.

​

«اُمُّ البنین»  فرزندان دختر گرامی رسول خدا  را بر فرزندان خود مقدّم می‏داشت و بخش عمده محبت و علاقه خود را متوجه آنان می‏ کرد و آن را فریضه‏ ای دینی می‏ شمرد؛ زیرا خداوند متعال در کتاب خود، همگان را به محبت آنان دستور داده است.

فرزندان ام ‏البنین

ثمره زندگی مشترک «اُمُّ البنین»  با حضرت علی ، چهار پسر بود که به دلیل داشتن همین پسران، او را ام ‏البنین، یعنی مادر پسران می‏خواندند. نام فرزندان ایشان به ترتیب عبارتند از: قمربنی‏ هاشم  ابوالفضل العباس ، عبداللّه‏، جعفر و عثمان.

«واقعه الطف»(روزعاشورا)۱۰ محرم ۶۱

​

فرزندان ام البنین همگی در کربلا به شهادت رسیدند و نسل ایشان از طریق عُبیداللّه‏ فرزند حضرت ابوالفضل  ادامه یافت.

مادر چهار شهید*

با شهادت چهار فرزند ام‏ البنین  در کربلا، این بانوی شکیبا، به افتخار مادر شهیدان بودن نائل آمد و درکنار همسر شهید بودن، افتخاری دیگر بر صفحه افتخاراتش افزوده شد.

​

وقتی خبر شهادت فرزندانش به او رسید، سرشک اشک از دیده فرو ریخت و با روحیه‏ ای قوی در اشعاری گفت: «ای کسی که فرزند رشیدم عباس را دیدی که همانند پدرش بر دشمنان تاخت، فرزندان علی همه شیران بیشه شجاعتند. شنیده‏ ام بر سر عباس عمود آهنین زدند، در حالی که دست‏هایش را قطع کرده بودند؛ اگر دست در بدن پسرم بود، چه کسی می‏توانست نزد او آید و با او بجنگد؟»

فرزندانم به فدای حسین 

ام‏ البنین ،«بَشیر بن جَذلَم» را دید که فرستاده امام سجاد (ع) بود و به مدینه آمده بود تا مردم را از ماجرای کربلا و بازگشت «کاروان امام حسین»(ع) با خبر سازد. به او گفت: ای بشیر! از امام حسین چه خبر داری؟

بشیر گفت: خدا به تو صبر دهد که عباس تو کشته گردید.

ام ‏البنین فرمود: از حسین  مرا خبر ده!

«بشیر بن جذلم» خبر شهادت بقیه فرزندان او را هم اعلام کرد، ولی ام ‏البنین پیوسته از امام حسین خبر می‏گرفت و می‏گفت: فرزندان من و آن‏چه در زیر آسمان است، فدای حسینم باد.

چون بشیر خبر شهادت امام حسین را به این خانم داد، صیحه‏ ای کشید و گفت: ای بشیر! رگ قلبم را پاره کردی و سپس صدا به ناله و شیون بلند کرد.

این علاقه او به امام حسین (ع) دلیل کمال معنویت اوست که آن همه ایثار را در راه مقام ولایت فراموش کرد و تنها از رهبرش سخن به میان آورد.

ام البنین، پاسدار خاطره عاشور

از ویژگی‏های بسیار مهم «اُمّ البنین» توجه به زمان و مسائل مربوط به آن است. وی پس از واقعه عاشورا، از مرثیه‏ خوانی و نوحه ‏سرایی استفاده کرده تا ندای مظلومیت کربلاییان را به گوش نسل‏های آینده برساند. ایشان هر روز به همراه"نوه اش" پسرِ حضرت عباس ، عبیداللّه‏  به بقیع می‏رفت و نوحه می‏خواند.

او با این اشعار، هم حماسه کربلا را بازگو و هم در قالب عزاداریْ به حکومت وقت نوعی اعتراض می‏کرد و مردم را که اطراف او جمع می‏شدند، از جنایات بنی ‏امیه، آگاه می‏ نمود.

سفارشام البنین به پسرانش  در دفاع از ولایت

هنگامی که امام حسین علیه‏ السلام آهنگ ترک مدینه و تشرف برای حج و به دنبال آنْ هجرت به سوی عراق کرد، «اُمُّ البنین» به فرزندانش ودیگرهمراهان گفت: «چشم و دل مولایم امام حسین و فرمان‏بردار او باشید».

ام‏ البنین ، سردار کربلا

ام ‏البنین، همسر علی (ع) و مادر سردار کربلا، نزد مسلمانان جایگاهی ویژه دارد، چون نزد خداوند از مقام و منزلتی والا برخودار است، و این مقامْ به واسطه تقدیم خالصانه فرزندان در راه خدا و استواری و عبودیت ایشان است. از این‏رو، مؤمنانِ حاجت‏مند و دردمند او را به درگاه حضرت باری تعالی شفیع و واسطه قرار می‏دهند، و غم واندوهشان را با زیارت مزار آن بانو می‏زدایند.

اهل بیت  و ام البنین

زینب کبری (س) پس از رسیدن به مدینه، به محضرش شتافت و شهادت فرزندانش را به او تسلیت گفت. ایشان هم‏چنین در مناسبت‏های دیگر مثل عیدها، برای ادای احترام، به محضر ام البنین  مشرّف می ‏شد.

سخن بزرگان در بیان فضایل ام ‏البنین 

علامه، زین ‏الدین عاملی، شهید ثانی درباره حضرت ام ‏البنین  می‏گوید: «ام ‏البنین از بانوان با معرفت و پر فضیلت بود. نسبت به خاندان نبوت، محبت و دلبستگی خالص و شدید داشت و خود را وقف خدمت به آن‏ها کرده بود. خاندان نبوت نیز برای او جایگاه والایی قائل بودند و به او احترام ویژه می‏ گذاشتند.»

 علامه سید محسن امین می‏گوید: «ام البنین ، شاعری خوش‏بیان و از خانواده ‏ای اصیل و شجاع بود.»

علی محمد علی دُخَیِّل، نویسنده معاصر عرب در وصف این بانوی بزرگوار می‏نویسد: «عظمت این زن (ام البنین) در آن‏جا آشکار می‏شود که وقتی خبر شهادت فرزندانش را به او می‏دهند، به آن توجه نمی‏ کند، بلکه از سلامت حضرت امام حسین می‏پرسد؛ گویی امام حسین  فرزندِ اوست نه آن ۴نفر.

وفات ام البنین

بعضی ازمورخان وفات «اُمُّ البنین»را سال ۷۰ ق بیان کرده ‏اند و عده دیگری تاریخ وفاتش را، سیزدهم جمادی الثانی سال ۶۴ ق دانسته ‏اند که نظر دوم از شهرت بیشتری برخوردار است.

«اُمُّ البنین» را در بقیع، در جوار امام حسن مجتبی (ع) ، فاطمه بنت اسد و دیگر شخصیت‏های اسلامیِ مدفون در آن‏جا به خاک سپردند.

*توضیح مدیریت وبلاگ-پیراسته فر:درواقع ام البنین مادر۶پسربوده است ومادر۵شهیدکربلا

چون حسنین را مثل فرزندان خود،بلکه بیشتردوست داشته،وآنقداین ارادت زیادبود که آنقدرجویای احوال "حسین"بوده از۴فرزنددیگرش نبوده است

***

 همسر وفرزندان حضرت عباس

حضرت ابوالفضل العباس  با دختری به نام «لبابه» ازدواج نمود.
«لُبابَه» دختر «عبیدالله بن عباس»، پسر عموی پیامبر اکرم(ص) بود. مادر لبابه، «ام حکیم جویری» نام داشت که «دختر خالد بن قرظ کنانی» بود.
سال ازدواج

 حضرت عباس در سن بیست سالگی با خانم لبابه ازدواج کردند.

حاصل این ازدواج دو پسر به نام‌های «عبیدالله و فضل» بود

 البته در برخی تواریخ از دو فرزند دیگر به نام‌های «محمد و قاسم» نیز نام برده‌اند. و اسنادی دال بر شهادت محمد در کربلا وجود دارد. و برخی اقوال دیگر تأکید دارند که فرزندان ایشان هیچ کدام در کربلا حضور نداشتند.

آیا"لبابه"همسرعباس،درکربلاحضورداشت؟

​

هیچ سندی دال بر این که همسر ایشان در کربلا حضور داشته باشد نیز وجود ندارد، مضافاً بر این که نام ایشان جزء اسرای کربلا نیز ثبت نگردیده است.

ازدواج محدد"لبابه"بابرادرزاده شوهرش

​

لبابه سال‌ها پس از شهادت همسرش، به عقد فرزند امام حسن (ع)به نام «زید» درآمد و از این ازدواج فرزند دختری به نام «نفیسه» به دنیا آمد

 برخی اقوال فرزندی به نام «حسن» را حاصل دیگر این ازدواج می‌دانند و معتقدند «حسن بن زید» فرزند حضرت عباس (ع) نیست، بلکه نوه‌ی امام حسن است.
در هر حال در اقوال مستند تاریخی آمده است: «عبیدالله»(فرزند عباس) که کنیه اش «ابومحمد» بود، شخصیتی با کمال ، ورع ، سخی، شجاع و بامروت به حساب می آمد که در سن ۵۵ سالگی درگذشت و فرزندان حضرت عباس نسبشان به او می رسد. و ملاقات ایشان با امام سجاد (ع) نیز دلیل دیگری بر زنده بودن این فرزند پس از واقعه‌ی کربلا دارد.
یکی از فرزندان «عبیدالله»،«ابو محمد حسن اکبر» می‌باشد که از علما و محدثان بزرگ اسلام است. او دارای ۸ پسر بود که پراکنده شدن آنها در سرزمین مختلف اسلامی چون: حجاز، مصر، فارس، بغداد، بصره، شام، مغرب، سمرقند و یمن، سبب گردید تا اولاد و نسل آن حضرت در کشورهای مختلف گسترش یابد و بسیاری از آنان نیز از شخصیت‌های برجسته‌ی علمی، سیاسی، قضایی و ... بوده‌اند.
بر اساس اسناد تاریخی، عبیدالله در سن ۵۵ سالگی از دنیا رفت.

اما از تاریخ رحلت خانم لبابه،‌ اطلاع دقیقی دردست نیست.

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:برای اطلاعات بیشتربه این لینک مراجعه کنید: